نقش حمل و نقل در توسعه گردشگری روستایی از منظر شاخص های اقتصادی در دوره پسا کرونا، مطالعه موردی: دهستان حصار ولیعصر (شهرستان آوج- استان قزوین)

شیوع کووید ۱۹ و اتخاذ سیاست­ های سختگیرانه منجر شد مناطق روستایی به عنوان مقاصد گردشگری ارزان مورد توجه گردشگران داخلی قرار گرفت. از این رو، تحقیق حاضر به بررسی نقش حمل و نقل روستایی در توسعه گردشگری روستایی در ابعاد شاخص­ های اقتصادی پرداخته است. قلمرو مکانی تحقیق روستاهای گردشگرپذیر دهستان حصار ولیعصر (شهرستان آوج- استان قزوین) در افق زمانی تابستان ۱۴۰۰ است. تحقیق حاضر از نوع پژوهش ­های کاربردی  و به روش توصیفی- تحلیلی مبتنی بر ابزار پرسشنامه است. جامعه آماری تحقیق ۸ روستای گردشگرپذیر دهستان حصار ولیعصر شهرستان آوج بود که با استفاده از فرمول کوکران (p و q برابر با ۵/۰) تعداد ۱۹۰ مورد به عنوان نمونه انتخاب شد. روایی گویه ­های پرسشنامه با بهره­ گیری از نظرات متخصصین و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ انجام گرفت و میزان ۷۶۸/۰ محاسبه شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ­ها از آزمون­ های آماری t تک نمون ه­ای، همبستگی پیرسون و رگرسیون چندمتغیره خطی استفاده شد. نتایج نشان داد در بعد اقتصادی، شاخص­ های افزایش ساخت و ساز خانه های دوم گردشگری (۹۹/۳) و افزایش سرمایه ­گذاری و شکل­ گیری سرمایه (۶۹/۳) بیشترین تاثیر مثبت را از توسعه حمل و نقل روستایی پذیرفته ­اند. همچنین، نتایج رگرسیون خطی چند متغیره نشان داد که حمل و نقل روستایی با ضریب تعیین ۸۴۶/۰ در توسعه گردشگری در ابعاد اقتصادی تاثیر معنادار و مثبتی دارد. به طوری که، با توجه به مقادیر بتا یک واحد تغییر در انحراف معیار شاخص ­های متغیر مستقل از قبیل "افزایش ساخت و ساز خانه­ های دوم گردشگری"، "تنوع فرصت ­های شغلی و درآمدی"، "بهبود دسترسی به خدمات"، "بهبود زیرساخت ­های گردشگری در روستا" و "افزایش سرمایه ­گذاری و شکل­ گیری سرمایه در روستا" در اثر توسعه حمل و نقل روستایی، به ترتیب به اندازه۰/۴۰۱، ۰/۲۹۱، ۰/۳۳۳، ۰/۲۶۰، ۰/۸۰۰، واحد در توسعه گردشگری روستایی از دیدگاه پاسخگویان تاثیر مثبت دارد.