بررسی میزان سبک یادگیری در پرستاران بخش مراقبت های ویژه و ارتباط آنها با پیشرفت کار

یادگیری فرایندی با تغییرات پایدار در رفتار افراد است که از طریق تجربه به دست میآید. همچنینیادگیری، در طول زندگی انسان فرایندی مداوم به حساب می آید. سبک های یادگیری رویکردها یا روش-های گوناگون برای یادگیری هستند که شامل آموزش روشهای منحصربه فرد برای یادگیری بهترینیادگیرندگان است. پرستاران بخش مراقبت ها ویژه شغل مهمی دارند. به این ترتیب وظیفه مراکزآموزشی، رشد و پرورش پرستاران است به گونه ای که منجر به شناخت علمی و کسب معرفت در آن هاشود. پیش بینی های درست و تصمیم گیری منطقی و درست پرستاران در موقعیت های مختلف می شود.بنابراین هدف از این مطالعه مروری بررسی میزان سبک یادگیری در پرستاران بخش مراقبت های ویژه وارتباط انها با پیشرفت کار بود. این مطالعه در سال ۱۴۰۱ با مرور منابع و پایان نامه های منتشر شده ودر دسترس داخلی مرتبط با سبک های یادگیری و جستجو در بانک های اطلاعاتی نورمکز، مگایران وگنج با کلید واژه های سبک های یادگیری، پرستاران، پیشرفت کار انجام گردید. بر اساس مرور مطالعاتانجام گرفته، پرستاران بیشتر از سبک های یادگیری جذب کننده و همگرا استفاده می نمایند، در نتایجمطالعات مختلف اشاره شده که تعدادی از افراد دارای دو یا حتی تعداد بیشتری سبک یادگیری میباشند. در بین پرستاران، یادگیری با استفاده از چندین سبک و بخصوص سبک یادگیری همگرا و جذبکننده انجام می شود. با توجه به این مسئله هماهنگ نمودن سبک های یادگیری فراگیران با روش هایتدریس یکی از روش هایی است که می تواند در بهبود پیشرفت کار پرستاران موثر باشد.