پیشگیری از رفتارهای پرخطر و برخورداری از سبک زندگی سالم در نوجوانان( با رویکرد به آموزه های دینی)

سبک زندگی یکی از مفاهیم مهم در علوم اجتماعی است، که به معنای خلق راه و روش خاص با توجه به امکانات در دسترس می باشد و در حقیقت چگونه بودن افراد را شکل می دهد؛ و به عنوان مجموعه ای نسبتا منسجم از همه رفتارها و فعالیت های یک فرد معین در جریان زندگی روزمره تلقی می شود. در بین این رفتارها، برخی به صورت مستقیم و برخی به طور غیر مستقیم تاثیرات عمیقی بر سلامت فرد و جامعه می گذارند و منجر به عواقب منفی در وی می شوند که «رفتارهای پر خطر» نامیده می شوند. شیوع این رفتارهای پرخطر، در نوجوانان و جوانان به علت شکل گیری شخصیت بیشتر است. این رفتارهایپرخطر عمدتا شامل استعمال دخانیات، اعتیاد و سوء مصرف مواد، رفتارهای مرتبط با صدمات و جراحات مثل خشونت، رفتارهای جنسی ناسالم و الگوهای ناسالم تغذیه می باشند؛ که در صورت ثبات این رفتارها در شخصیت فرد، منجر به یک سبک زندگی ناسالم می شود. رفتارهای پرخطر یکی از مهم ترین عوامل در به خطر افتادن سلامت جامعه هستند. پیشگیری از این رفتارهای پرخطر با رویکرد به آموزه های دینی به عنوان مولفه ای مفید برای رسیدن به کمال، یکی ازضروری ترین موضوع های فرهنگی جوامع اسلامی است، که می تواند موجب ارتقاء سلامت روحی و روانی و عزت نفس واعتماد به نفس بهتر شود. بنابراین هدف از پژوهش حاضر بررسی کاربرد آموزه های دینی در پیشگیری از رفتارهای پرخطر و برخورداری از سبک زندگی سالم در نوجوانان می باشد. روش مورد استفاده در این پژوهش، روش توصیفی- تحلیلی است که با استفاده از جدیدترین پژوهش های داخلی و خارجی مرتبط با موضوع پژوهش حاضر مورد بررسی قرار گرفته و نتایج آن ها تحلیل شده است. یافته ها نشان می دهد که بین تقید به آموزه های دینی و گرایش به رفتارهای پرخطر رابطه معنی داری وجود دارد به طوری که افراد پایبند به آموزه های دینی در کنترل هیجانات و رفتارهای خشونت آمیز موفق تر عمل می کنند و از زندگی سالم تر و نهایتا امید به زندگی بیشتری برخوردارند