جداسازی نانوذرات گرافن عامل دارشده از محیط آبی با پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم استایرن

یکی از راه های مناسب برای تهیه پلیمرهای خوش ساختار و جرم مولکولی از پیش تعیین شده و شاخص پراکندگی کم، روش پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم می باشد. بخش عمده مونومرهای وینیلی قابلیت پلیمریزاسیون از طریق پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم را دارند. این فرایند بر مبنای تعادل میان یک جزء فعال و یک جزء غیرفعال استوار است که منجر به رشد تمام زنجیره ها در یک زمان و باهم می شود و پلیمر حاصل شده توزیع وزن مولکولی باریکی دارد. روش پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم یک عضو محبوب از خانواده پلیمریزاسیون کنترل شده است که مزایای بیشتری نسبت به دیگر روش های دارد. این روش برای نخستین بار در سال ۱۹۹۵ توسط گروه تحقیقاتی ساواموتو و ماتاجوسکی گزارش شد و امروزه به عنوان عضو محبوب از خانواده پلیمریزاسیون کنترل شده معرفی می شود و به دلیل میزان حساسیت کمتر به ناخالصی ها و آسان بودن شرایط کاری دما و فشار بیشتر از سایر روش ها، مورد توجه قرار گرفته است. مزایای روش پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم، در دسترس بودن اجزاء و مواد مورد نیاز آن به شکل تجاری، قابلیت پلیمریزاسیون اکثر مونومرها با گروه های عاملی گوناگون، شرایط پلیمریزاسیون ملایم و قابلیت کاربرد در محیط های گوناگون پلیمریزاسیون می باشد. همچنین پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم یکی از روش های مهم برای پلیمریزاسیون استایرن است. روش کار به این صورت است که مواد شروع کننده برای پلیمریزاسیون رادیکالی انتقال اتم انتخاب شده است و پس از بهینه سازی فرایند پلیمریزاسیون انتقال اتم مونومر استایرن، گرافن و گرافن اکساید در فاز آبی پراکنده کرده و میزان جذب نانوذرات بر سطح ذرات پلیمری تشکیل شده توسط آنالیزهای FTIR، رامان، TGA و SEM بررسی شده است. در مرحله بعد، از روش عامل دارکردن سطح نانو ذرات با پلی استایرن استفاده کرده و موفقیت سطح توسط آنالیزهای FTIR و TGA مطالعه شده است. سپس از نانو صفحات عامل دارشده در پلیمریزاسیون همزمان ATRP استایرن استفاده شده و با استفاده از آنالیزهای میکروسکوپی TEM و SEM محل قرارگیری نانو صفحات جذب شده مطالعه شده است.