بررسی آزمایشگاهی ذخیره سازی گاز در چارچوب های آلی-فلزی اصلاح شده

افزایش سطح انتشار دی اکسیدکربن یکی از چالش های زیست محیطی بزرگی است که امروزه بشر با آن مواجه است. درسالیان اخیر افزایش جمعیت و فعالیت های صنعتی بشر بعد از انقلاب صنعتی، موجب افزایش مصرف سوخت های فسیلی شده است. دی اکسید کربن تولید شده حاصل از سوختن سوخت های فسیلی بیش ترین سهم را در تولید گازهای گلخانه ای و گرم شدن کره ی زمین را دارا می باشد. از گذشته تا کنون، روش های مختلفی مانند تقطیر برودتی، جداسازی غشایی و جذب برای ذخیره سازی دی اکسید کربن مورد استفاده قرار گرفته اند. از طرفی، مواد متخلخل مانند زئولیت ها و چارچوب های آلی-فلزی برای جداسازی و جذب دی اکسید کربن مورد مطالعه قرار گرفته اند. در بین این فناوری ها، جذب سطحی کاربردی ترین روش بوده و از نظر اقتصادی نسبت به سایر روش ها ترجیح داده شده است. با توجه به پیشرفت های اخیر در مواد متخلخل، تصور می شود که این مواد مزایای زیادی به ویژه در جذب گاز دارند. چارچوب های آلی-فلزی دسته ای از ترکیبات مواد ریز متخلخل با یون های فلزی یا خوشه های فلزی و لیگاندهای آلی هستند. علاقه به این مواد به دلیل ویژگی های متعددی، از جمله تخلخل زیاد و سطح پایداری شیمیایی و حرارتی بالا افزایش می یابد. همچنین،این دسته از مواد به دلیل توانایی آن در عملکرد با گروه های عملکردی مختلف، می تواند به ساختارهای کاملا متفاوتی تبدیل شود. از طرفی، در مقایسه با جاذب های متخلخل غیرآلی سنتی، چارچوب های-آلی فلزی یکی از بهترین مواد با پایداری شیمیایی بالا، اندازه منافذ همگن و قابل تنظیم، ویژگی سطح بالای سطح هستند که به طور گسترده ای در جداسازی،کاربردهای کاتالیستی و جذب و دخیره سازی گاز به کار می روند. به لطف این ویژگی ها، چارچوبهای آلی-فلزی نویدبخش جداسازی و ذخیره سازی گاز هستند.