فرسایش مشروعیت سیاسی، جامعه دو قطبی نقش سازمان بازرسی کل کشور

طی دهه های گذشته همیشه بحث افزایش شفافیت حکومت ها به عنوان ابزاری برای پیشرفت و افزایش کیفیت حکومت و جامعه مطرح بوده است . امروزه حکومت ها شفافیت را باعث افزایش اعتماد مردم و کاهش فساد در جامعه و استفاده بهینه از منابع مالی می دانند .علی رغم این نوع خوش بینی همیشه این سوال مطرح بوده است که چه نوع از شفافیت و در کدام چارچوب ایده آل خواهد بود . تاثیرات شفافیت غالبا محدود و متغیر می باشد و عواملی چون اعتقادات فردی شهروندان ، سیاست حاکم بر کشور ، میزان تسلط حکومت ، مناسبات بین المللی و وضع اقتصادی می توانند در آن تاثیرگذار باشند . به نظر برخی محققین پافشاری و نظارت خارج ازچهارچوب قانون نیز می تواند باعث دو قطبی شدن در بدنه حکومت و هم در جامعه گردد و همچنین زوال و عدم کارکرد صحیح دولت را در پی خواهد داشت . ایجاد شفافیت و استفاده از آن بعنوان ابزاری برای پیشرفت و عدالت ، کارکردها و محدودیت های فراوان دارد ولی دو مفهوم اعتماد عمومی و کاهش فساد همیشه در جوامع مفاهیم آرمانی بوده اند . مبارزه با فساد قدمتی به درازای تاریخ بشر دارد و نهادسازی و تصمیم سازی و اجرای عدالت و حفظ حقوق شهروندی نیز پایه واساس قواعد حقوقی هر جامعه ای را تشکیل می دهند . پژوهش حاضر به بررسی نقش سازمان بازرسیکل کشور در کاهش اعتماد عمومی ، فرسایش مشروعیت سیاسی و دو قطبی سازی جامعه می پردازد .روش پژوهش حاضر کیفی و نوع تجزیه و تحلیل اطلاعات توصیفی – تحلیلی می باشد . اطلاعات نیز باشیوه اسنادی - کتابخانه ای جمع آوری گردیده است و تجزیه و تحلیل آن با شیوه استدلالی و استنتاجیانجام شده است . سازمان بازرسی کل کشور بدلیل گستره فعالیت و نظارت در امور اقتصادی ، سیاسی ،فرهنگی ، اجتماعی می تواند به عنوان حلقه اتصال بدنه جامعه به سیستم اداری و رهبری عمل نماید بهگونه ای که تمام آحاد جامعه خود را ناظر بر فعالیت دستگاه های دولتی حس نمایند و مانع چند دستگیدر جامعه گردد .