بررسی جایگاه نور در معماری دوره صفویهنمونه موردی (مسجد شیخ لطف الله)

انسان که خود آفریده نور است، بقا و سلامت جسمی و روانی و اخلاقی اش نیز در گروه نور می باشد،بینایی که مهم ترینحس انتقالی در میان دیگر حواس انسان می باشد در منتقل کردن احساسات مختلف و ادراکات گوناگون به مغز انسان نقشبه سزایی دارد.نور در معماری اسلامی ایران همیشه به منزله روشن کردن فضای معماری به کار نمی رود،بلکه گاهی جنبهعرفانی و مقدس به خود گرفته و جنبه های دیگری همچون فضا،رنگ،بافت را تحت تاثیر قرار می دهد و گاهی بر آنها تاکیدمی کند.نور در فضاهای معنوی نمادی بسیار مهم و پنهان است که به وجود آوردن عنصر طبیعی ویژه برای هر فضا تاثیربسزایی دارد. در این پژوهش با توجه به مطالعه تحقیقات انجام شده حول موضوع پژوهش می توان نتیجه گرفت که نور بهطور عمده طبیعی یا انسان ساز،مستقیم یا غیر مستقیم در محیط حضور دارد و بر دو جنبه ی روانشناختی محیطی یعنیادراک محیط رفتار محیطی موثر است .