تاثیر سطوح مختلف اکسید منیزیم فرآوری شده (منیزمکس) و بیکربنات سدیم بر مصرف ماده خشک و تولید و ترکیبات شیر در گاوهای هلشتاین

تغذیه زیاد مواد متراکم به گاوهای شیرده سبب کاهش اسیدیته شکمبه می شود. گاوها می توانند با کاهش مصرف خوراک، تغییر درالگوهای خوراک مصرفی، افزایش نشخوار و افزایش جذب اسید از دیواره شکمبه در برابر کاهش اسیدیته شکمبه مقاوت کند. اما درنهایتبا تغذیه مواد با انر ژی بالا دچار اسیدوز خواهند شد. در این مطالعه اثر استفاده از سطوح مختلف بافر منیزمکس و بیکربنات سدیم برمصرف ماده خشک، تولید و ترکیبات شیر در گاوهای شیری هلشتاین مورد بررسی قرار گرفت. در این مطالعه ۴۰ راس گاو شیری نژادهلشتاین با دو الی سه بار زایش و میانگین تولید شیر ۱.۵ ± ۳۰ و وزن ۲۳ ± ۶۸۰ به مدت ۶۰ روز در قالب طر ح کاملا تصادفی با جیره هایآزمایشی تغذیه شدند. جیره های آزمایشی شامل ۱) ۰.۸ درصد بیکربنات سدیم ۲) ۰.۶ درصد منیزمکس چیتیکا ۳) ۰.۸ درصدمنیزمکس چیتیکا ۴) ۱ درصد منیزمکس بود. مقدار چربی شیر و کیلوگرم شیر تولیدی تحت تاثیر تیمارهای آزمایشی قرار گرفت. شیرخام تولیدی در گروه تغذیه شده با ۰.۴ درصد منیزمکس بطور معنی داری پایینتر از سایر گروه ها بود و چربی شیر نیز در این گروهپایین تر از سایر گروه ها بود (p≤۰.۰۵). مواد جامد بدون چربی در دوره اول (ماه اول آزمایش) در گروه دریافت کننده ۱ درصدمنیزمکس بیشتر از سایر گروه ها بود و با گروه دریافت کننده ۰.۴ درصد منیزمکس اختلاف معنی داری داشت (p≤۰.۰۵). بازه غذاییدر کل دوره پرورشی در گروه تغذیه شده با ۰.۴ درصد منیز مکس و ۰.۸ درصد بیکربنات سدیم و ۰.۸ و ۱ درصد بیکربنات سدیم بهترتیب برابر با (۱.۴۹ ، ۱.۵۲ ، ۱.۵۴ و ۱.۵۴ بود که اختلاف معنی دار بود (p≤۰.۰۵). بطور کلی استفاده از اکسید منیزیم توانست اثراتمطلوبی بر تولید شیر و کیفیت آن نشان دهد.