ریشه یابی اشغال عراق به وسیله آمریکا پس از سال ۲۰۰۰

ایالات متحده آمریکا پس از جنگ جهانی دوم به عنوان یک قدرت پویا خواهان شرکت در مسائل بین المللی شد، اما از آنجایی که در منطقه خاورمیانه حضور دیرینه و تجربه دولت بریتانیا را نداشت، به تدریج وارد عمل شد. عراق از جمله کشورهایی بود که آمریکا در برابر آن سه خط مشی، سازش و مصالحه با صدام حسین، نگه داشتن صدام حسین در قفس به وسیله اجرای مفاد قطعنامه ۶۸۷ توسط وی و ساقط کردن وی به عنوان سیاست ملی آمریکا را پیاده نمود. از سال ۲۰۰۰ میلادی خط مشی سوم یعنی ساقط کردن صدام با جدیت بیشتری توسط آمریکا دنبال شد. هر چند که این کشور به دنبال بهانه ای بود تا این تصمیم خود را عملی نماید و بهانه این تصمیم همان رویداد انجام گرفته در روز یازده سپتامبر شد. آمریکا با توجه به ذخایر نفت زیرزمینی خاورمیانه مخصوصا در عراق به این کشور چشم طمع دوخته بود. هر چند که این کشور بارها هدف حضور خود در این منطقه را حفظ موقعیت اسرائیل در منطقه و مبارزه با تروریسم و سلاح های کشتارجمعی بیان می نمود. در اینجا باید به این نکته اشاره کرد که آمریکا در پی رویارویی با نظام چند قطبی آینده است که به دلیل گسترش این امر، باید بیشتر از جنبه اقتصادی و ساختاری به این موضوع بنگریم. بدین معنا که حادثه یازده سپتامبر منجر به تغییر پیمان های بین المللی و روابط قدرت در جهان نشد، ولی به تثبیت شرایط حاکم منجر شد، اما نگاه به واقعیات بیش از گذشته و فراتر از همیشه به سوی پذیرش تفسیر آمریکایی پیش رفت. گویی این رویداد فرصتی شد تا آمریکا بتواند خلا ناشی از یک نظام دو قطبی را به تنهایی پر کند.