اثرات گردشگری اجتماع محور در توسعه روستایی زاگرس میانی

این بخش گردشگری در عصر حاضر، به عنوان یکی از مهم ترین فعالیت های درآمدزا و جهش دهنده به اشتغال در اغلب کشورهای جهان، مطرح شده است. براساس آخرین داده های UNWTO، گردشگری بین المللی در ۵ ماه ابتدایی سال ۲۰۲۲ با آماری نزدیک به ۲۵۰ میلیون گردشگر، بازگشت قابل ملاحظه ای را نسبت به دوران قبل از همه گیری کرونا تجربه کرده است که بیشترین رشد متعلق به اروپا و آمریکا است. گردشگری در توسعه مناطق و نواحی مختلف نقش بسزائی را ایفا می نماید و به دلیل مجاورت و استقرار جاذبه های متعدد، متنوع و معتابه گردشگری در نواحی روستایی، اثربخشی توسعه جریانات گردشگری در روستاها، انکارناپذیر است. در بین گونه های گردشگری، گردشگری اجتماع محور به جهت اثرات مثبتی که در حفظ و اشاعه فرهنگ های بومی و محلی و همچنین ظرفیت سازی برای توسعه جماعات محلی دارند، از اهمیت و جایگاه ویژه ای برخوردار است. کلان منطقه زاگرس میانی با در بر داشتن ۷ استان کشور، جمعیتی ۱۲ درصد جمعیت کل کشور را در ۶/۷ درصد از مساحت کشور در خود جای داده است. این پژوهش با هدف مطالعه و بررسی ظرفیت ها، قابلیت ها و استعدادهای کلان منطقه زاگرس میانی، در حوزه گردشگری اجتماع محور انجام شده است و در نهایت به بررسی اثرات این گونه از گردشگری در توسعه روستایی، می پردازد. این پژوهش به لحاظ ماهیت توسعه ای است که با ترکیب روش های توصیفی و تحلیلی به بررسی مفاهیم اصلی پژوهش از جمله :گردشگری، گردشگری اجتماع محور، توسعه روستایی و همچنین معرفی منطقه زاگرس میانی به عنوان محدوده موردمطالعه و قلمرو جغرافیایی پژوهش پرداخته است. سپس اثرات این گونه از گردشگری در توسعه روستایی این کلان منطقه را مورد مطالعه قرار می دهد. در بررسی موارد پیش گفته، مشخص گردید که منابع و جذابیت های متعدد فرهنگی و اجتماعی گردشگری منطقه می تواند به عنوان عاملی مهم و تحول آفرین در توسعه روستایی در ابعاد مختلف از جمله : تنوع بخشی و جهش اقتصادی و همچنین ایجاد فرصت های شغلی و بهبود سطح رفاه و معیشت روستاییان باشد.