اکوتوریسم و توانمندسازی جوامع محلی

صنعت اکوتوریسم با نرخ رشد متوسط سالانه ۱۰ تا ۱۵ درصدی یکی از بزرگ ترین صنایع در دنیا به شمار می آید (Panos,۱۹۹۷). اکوتوریسم رابطه مستقیم با محیط زیست دارد و به نوعی می توان گفت اکوتوریسم، سفری است روشنگرانه به طبیعت دست نخورده به منظور لذت بردن و حفاظت از محیط زیست. همچنین اکوتوریسم باعث تلفیق فرهنگی بین گردشگران و جامعه محلی می شود و باعث فعال تر شدن فعالیت های مفید اجتماعی-اقتصادی در منطقه و مردم محلی می شود (Cebal-los-Lascurian,۱۹۹۶). بر اساس این تعریف، اکوتوریسم می تواند شامل گردشگری فرهنگی و محیطی باشد همچنین رسیدن منافع به مردم محلی جزو جدایی ناپذیر فعالیت اکوتوریسم است. اکوتوریسم را می توان جایگزین گردشگری دانست؛ اما معمولا این رویکرد با گردشگری طبیعی و فرهنگی اشتباه گرفته می شود. اکوتوریسم به سرعت در حال تبدیل شدن به یک ابزار محبوب برای حفاظت از تنوع گونه های زیستی در کنار توسعه ی جامعه ی محلی است. این تحقیق روش هایی را در نظر می گیرد که از طریق آن ها می توان درک بهتری از تاثیر اکوتوریسم بر زندگی مردم محلی داشت. از منظر توسعه، این رویکرد زمانی موفق خواهد بود که بتواند مانع آسیب های فرهنگی و محیطی زیستی شود و به طور عادلانه تمامی اعضای جامعه محلی را در سود حاصل از حضور گردشگران سهیم کند. در این تحقیق چهارچوب توانمندسازی جامعه محلی به عنوان مکانیسم مناسب برای کمک به تحلیل های اجتماعی، اقتصادی، روان شناختی و سیاسی پیشنهادشده است که بر اساس این چهارچوب می توان اثرات مختلف در چهار حوزه مطرح شده را بر روی جامعه محلی بررسی کرد.