فرزند پروری هلی کوپتری، سبک نوظهور شیوه فرزند پروری

زمینه و هدف : بهترین روش برای توصیف فرزند پروری هلی کوپتری (Cosseting) در گیری بیش از حد والدین در زندگی کودک است.در حالی که از برخی جهات ممکن است این سبک از فرزند پروری یکی از بهترین روش ها برای تربیت فرزندان خوشحال و موفق به نظر برسد،اما بعضا گاهی نتیجه معکوس می دهد و بیشتر از این که به سود فرزند باشد به او آسیب می رساند.در این سبک شمار زیادی از والدین به طو منظم با معلمان فرزندان خود تماس می گیرند و از آنها در مورد نمرات کودکان و پیشرفت دانش آموزان از نظر درسی و همچنین اخلاقی پرس و جو می کنند. در نتیجه فرزندان این والدین به نسبت دیگران اضطراب وافسردگی بیشتری را تجربه می کنند.لذا این پژوهش با هدف بررسی فرزند پروری هلی کوپتری به عنوان سبک نو ظهور شیوه فرزند پروری انجام شدروش: این مقاله به روش اسنادی در پی تبیین مفهوم فرزند پروری هلی کوپتری به عنوان یک پدیده نو ظهور در فضای خانواده و در ارتباط بین فرزند و والدین است.مطالب عنوان شده از مجلات و پایگاه ها و همایش های معتبر علمی داخلی و خارجی استخراج شده است.از جمله (SIDوCIVILCAوISCوGoogle ).این پژوهش مروری بر کلیه مقالات منتشر شده با استفاده از لغات کلیدی فرزند پروری هلی کوپتری و سبک نوظهور است.یافته ها: تعاریف و نتایج متعددی در مطالعات مختلف بدست آمده که حاکی از بروز فرزند پروری هلی کوپتری در سطح خانواده ها است . بحث نوظهور شیوه فرزند پروری هلیکوپتری به تازگی مورد توجه محافل علمی مختلفی قرار گرفته است و مطالعات بسیاری راجع به آن انجام شده است. طبق گزارشی که اخیرا در روزنامه سیدنی مورنینگ هرالد منتشر شده است، شمار زیادی از والدین به طور منظم با معلمان فرزندان خود تماس می گیرند و از آن ها در مورد نمرات کودکان و پیشرفت دانش آموزان از نظر درسی و همچنین اخلاقی پرس و جو می کنند.لذا به منظور تشریح سبک تربیتی هلی کوپتری ابتدا به تعریف فرزند پروری هلی کوپتری پرداخته می شود، و در ادامه به علل فرزند پروری هلی کوپتری،مشخصات فرزند پروری هلی کوپتری، پیامد های فرزند پروری هلی کوپتری،راهکار های پیشگیری از فرزند پروری هلی کوپتری پرداخته می شود.نتیجه گیری: آن دسته از والدینی که استراتژی فرزند پروری هلی کوپتری را به عنوان روش تربیتی اصلی خود انتخاب کرده اند، بسیار بیش از نیاز واقعی خود در زندگی فرزندان مداخله می کنند و در نتیجه منجر به تشدید اختلافات تفکری میان خانواده ها و فرزندان شده است. این امر به وابستگی بیش از حد آن ها به والدین می انجامد که عوارضی از جمله احساس اضطراب و استرس در زمان غیاب والدین و نیز خودشیفتگی و خودمحوری را در پی دارد. عواملی که در بزرگسالی میتواند موجب سرخوردگی، ناخرسندی و عدم موفقیت آن ها در زندگی شخصی و اجتماعیشان شود.