بررسی رابطه بین میزان تاب آوری و میل به فرزند آوری در زنان متاهل بدون فرزند

زمینه و هدف: ایران از جمله کشورهایی است که طی چند دهه اخیر تغییرات فرهنگی و اجتماعی زیادی را در حوزه خانواده، مانند افت قابل توجه میزان باروری تجربه کرده است؛ بطوری که کاهش باروری از ۷ فرزند به ازای هر زن در سال ۱۳۵۹ به ۱/۶۵ در سال ۱۴۰۰ رسیده است. از سویی، حضور زنان در عرصه های اجتماعی افزایش یافته و به دنبال تغییر موقعیت زنان در اجتماع، ویژگی-های روانشناختی و شخصیتی آنان نیز دچار دگرگونی شده است. یکی از این ویژگی ها، میزان تاب آوری زنان است. در پژوهش حاضر، این سوال مطرح شده است که آیا میزان تاب آوری زنان رابطه معناداری با میل آنان به فرزندآوری داشته است؟روش پژوهش: پژوهش حاضر به روش کمی و با تکنیک پرسشنامه روی ۲۱۴ نفر از زنان متاهل بدون فرزند شهر تاکستان واقع در استان قزوین که به شیوه تصادفی انتخاب شدند، انجام شده است. برای سنجش تاب-آوری زنان از مقیاس تاب آوری کانر و دیویدسون (۲۰۰۳) استفاده شده و برای تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS از آزمون های همبستگی با کنترل و بدون کنترل متغیر استقلال اقتصادی زنان بهره برده شد.یافته ها: یافته ها نشان می دهند که بدون کنترل متغیر میزان استقلال اقتصادی زنان، متغیر میزان تاب آوری زنان رابطه معناداری با تمایل آنان به فرزندآوری دارد اما با کنترل استقلال اقتصادی زنان، این رابطه معنادار نیست. آنچه که مشهود است، اینست که تاب آوری رابطه واقعی با میل به فرزندآوری نداشته و نمی توان ادعا کرد که زنان تاب آور بدون استقلال اقتصادی، تمایل به فرزندآوری بیشتری دارند.نتیجه گیری: با این که تاب آوری حاکی از قدرت مقابله و مواجهه سالم با چالش ها از جانب فرد است، اما نتیجه این مطالعه نشان می دهد که تاب آوری روانشناختی بدون فراهم بودن بستر اقتصادی نمی تواند به تنهایی، رابطه ای با میل به فرزندآوری داشته باشد. در واقع، زنان با تاب آوری بالا، زمانی توانایی فرزندآوری و مواجهه با مسائل روزافزون رشد و تربیت فرزندان را در خود می-بینند که استقلال اقتصادی بیشتری داشته باشند. بنابر ادبیات پیشین، استقلال اقتصادی زنان، به آنان کمک می کند تا توانایی و قدرت مواجهه با غافلگیری ها و تغییرات ناگزیر زندگی با وجود فرزند را در خود دیده و آن شرایط را از وضعیتی نامتعادل و نامتوازن، به پدیده ای نرمال بدل کنند.