مقایسه اثربخشی آموزش تاب آوری و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر رضایت زناشویی در زوجین معلم

زمینه و هدف: لازمه تقویت زندگی خانوادگی، ثبات و دوام آن و نوع نگرش و طرز تعامل زوج ها با یکدیگر است و مطالعه روابط زوجها به روشن شدن چارچوب های ساختاری که رابطه زوجها در آن شکل می گیرد کمک می کند. پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی آموزش تاب آوری و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر رضایت زناشویی در زوجین معلم انجام گرفت. روش پژوهش: روش پژوهش، آزمایشی و از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین معلم در شهر کرمانشاه در سال ۱۴۰۱- ۱۴۰۰ بودند. ازجامعه فوق ۶۰ زوج به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب و سپس به طور تصادفی در سه گروه ۲۰ نفری (۲ گروه آزمایشی و یک گروه گواه) جایگزین شدند. آزمودنی های گروه های آزمایشی طی ۱۰ جلسه ۷۵ دقیقه ای تحت برنامه های آموزش تاب آوری (PRP) و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی (SRLS) قرارگرفتند. ابزار پژوهش شامل مقیاس زوجی اینریچ (ECS) بود. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط با اندازه گیری مکرر تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که هر دو روش آموزش مهارت های تاب آوری و آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بر رضایت زناشویی زوجین معلم موثر بوده اند. همچنین روش آموزش مهارت های تاب آوری در بعد تحریف آرمانی موثرتر از آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی بوده است و این تاثیر در مرحله پیگیری پایدار مانده است.نتیجه گیری: از آنجا که هر دو مداخله منجر به افزایش رضایت زناشویی در زوجین متاهل شده است؛ بنابراین می توان به عنوان روش های کارآمد جهت بهبود رضایت زناشویی زوجین مورد استفاده قرار گیرند.