پیش بینی عملکرد خانواده برمبنای انسجام خود درزنان در آستانه طلاق

زمینه و هدف: عملکرد خانواده یکی از عوامل ضروری برای تضمین کیفیت زندگی و سلامت روانی خانواده و اعضای آن است و خود تحت تاثیر عوامل دیگری قرار می گیرد که یکی ازین عوامل انسجام خود است؛ چرا که انسجام خود یکی از ظرفیت های بنیادین انسان است و این امکان را به فرد می دهد که به واسطه درک توانمندی های خود، افکار و احساساتش را سازمان دهد و مناسب ترین فعالیت ها را برای رسیدن به عملکرد مطلوب، شناسایی و انتخاب کند. با عنایت به مطالب عنوان شده هدف پژوهش حاضر پیش بینی عملکرد خانواده بر مبنای انسجام خود در زنان در آستانه طلاق بود. روش پژوهش: روش پژوهش حاضر توصیفی و از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش، شامل کلیه زنان در آستانه طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر سبزوار در پاییز سال ۱۴۰۱ بودند که ۲۷۰ نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای اندازه گیری متغیرها از مقیاس عملکرد خانواده (FAD) و مقیاس انسجام خود (ISKS) بهره گرفته شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها نیز از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از آن بود که انسجام خود با عمکرد خانواده در زنان متقاضی طلاق رابطه دارد و ابعاد انسجام خود نقش پیش بینی کننده معناداری برای عملکرد خانواده در بین زنان در آستانه طلاق داشت (۰/۰۵›p). به عبارتی، می توان گفت، مولفه های مستقل تحقیق که عبارتند از خودشناسی تاملی، خودشناسی تجربی و خودشناسی انسجامی نقش پیش بینی کننده ی معنی داری برای مولفه ی ملاک (عملکرد خانواده) داشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پزوهش می توان گفت کبفیت مطلوب عملکرد خانواده تحت تاثیر عوامل گوناگونی است در این رابطه خودشناسی تاملی، خودشناسی تجربی و خودشناسی انسجامی به عنوان خصیصه های مثبت و موثر عمل می کنند. بنابراین، پیشنهاد می شود برنامه های توانمندسازی و غنی سازی جهت بهبود عملکرد خانواده با محوریت خودشناسی و تاثیرآن بر زندگی موفق برای زنان در آستانه طلاق طراحی و تدوین گردد.