عوارض و صدمات ایجاد شده توسط سلاح های شیمیایی در دفاع مقدس و نبردهای محور مقاومت
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 127
فایل این مقاله در 10 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_BEHRAZM-2-2_006
تاریخ نمایه سازی: 26 تیر 1402
چکیده مقاله:
زمینه و هدف: طی ۸ سال جنگ تحمیلی عراق علیه جمهوری اسلامی ایران، سلاحهای شیمیایی متفاوتی توسط ارتش بعثی عراق بر علیه رزمندگان و مناطق مسکونی مورد استفاده قرار گرفت. این جنایات جنگی تلفات و آسیبهای فراوانی را به انسانها و محیط زیست وارد ساخت. هدف از این مقاله بررسی ابعاد این حملات شیمیایی و نیز تداوم این جنایات علیه رزمندگان و سکنه محور جبهه مقاومت در زمان حاضر و راهبردهای پیشگیری در آینده است. روش ها: این مطالعه مروری است و از منابع معتبر داخلی و بین المللی قابل دسترس از طریق پایگاههای رایانهای استفاده شده است. یافته ها: در طول دوران دفاع مقدس و نبردهای سالهای اخیر محور مقاومت بهطور عمده از گازهای تاولزا (خردل) و گازهای اعصاب (تابون و سارین) استفاده شده است. بیشترین ماده شیمیایی جنگی مورد استفاده سولفور موستارد یا خردل بوده ااست. پس از گذشت بیش از ۳۰ سال از اتمام جنگ تحمیلی، هنوز جانبازان شیمیایی از اثرات زیانبار آن رنج میبرند. گاز خردل یک عامل آلکیلهکننده قوی است. اثرات زیانبار این گاز بر بافتهای متفاوتی گزارش شده و بیشترین اثرات آن بر ریه، چشم و پوست مورد مطالعه قرار گرفته است. در این مقاله، مهمترین بیماریهای حاد و مزمن ایجاد شده توسط گاز خردل در دستگاه تنفسی، چشمها و پوست مورد مطالعه قرار گرفته است. همچنین اشاره مختصری به گازهای اعصاب شده است. در نهایت گاز دیگری که احتمالا در نبردهای محور مقاومت (گاز کلر) استفاده شده است، ذکر گردید. نتیجه گیری: انواع عوارض دیررس ریوی، چشمی، پوستی و ... ترکیبات مورد استفاده در سلاحهای مرگبار شیمیایی با گذشت سالها از پایان دفاع مقدس همچنان موجب رنجش مصدومین میشود. هنوز مکانیسم دقیق بروز بیماریهای دیررس در این افراد و نیز بیومارکرهای شناسایی آنان، بهطور دقیق مشخص نشده است. ضرورت تمرکز مطالعات آینده روی با هدف شناسایی روش یا روشهای غیرتهاجمی جهت تشخیص مصدومیت و بیماری و نیز انجام مطالعاتی با روشهای نوین سیستم بیولوژی (ترانسکریپتومیک، پروتئومیک و متابولومیک) که قادر به تعیین مکانیسم مشکلات دیررس بیماری بوده و روشهای درمانی موثرتری بهمنظور جلوگیری از پیشرفت بیماری ارائه میدهند، کماکان بهشدت احساس میشود.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
بی بی فاطمه نوبخت مطلق قوچانی
مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، موسسه سیستم بیولوژی و مسمومیت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)، تهران، ایران
حسین آقاملایی
مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، موسسه سیستم بیولوژی و مسمومیت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)، تهران، ایران
شهرام پروین
مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، موسسه سیستم بیولوژی و مسمومیت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)، تهران، ایران
حجت برنا
مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، موسسه سیستم بیولوژی و مسمومیت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)، تهران، ایران
مصطفی قانعی
مرکز تحقیقات آسیب های شیمیایی، موسسه سیستم بیولوژی و مسمومیت، دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله(عج)، تهران، ایران