میزان فرسودگی شغلی و ارتباط آن با تنبیهات و تشویقات سازمانی در بین پایوران دریایی

زمینه و هدف: کارکنان نظامی بخصوص نیروهای دریایی، در معرض استرس ­زاهای زیادی هستند که می­ تواند منجر به فرسودگی شغلی آنها شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان فرسودگی شغلی در بین پایوران دریایی و ارتباط آن با تنبیهات و تشویقات سازمانی انجام شد. روش ها: مطالعه­ مقطعی حاضر در سال ۱۳۹۵ در جنوب ایران انجام شد. با توجه به معیارهای ورود و خروج، پایوران دریایی با روش تصادفی ساده وارد مطالعه شدند. در ابتدا اطلاعات دموگرافیک و همچنین تشویقات و تنبیهات با خوداظهاری افراد شرکت کننده در چک لیست ثبت شد. برای سنجش فرسودگی شغلی از پرسشنامه استاندارد گلدارد (GBI) استفاده شد.   یافته ها: تعداد ۱۳۰ نفر از پایوران دریایی بررسی شدند که میانگین سنی کل افراد ۶/۷±۳۵/۷ سال بود. میانگین امتیاز فرسودگی شغلی در کل افراد ۰/۷۴±۴/۰۶ است. این امتیاز در حد متوسط به بالا فرسودگی شغلی قرار دارد و نشان­دهنده این است که فرد وضعیت زیاد خوبی ندارد و باید بیشتر مراقب خود باشد. تعداد ۸۶ نفر (۶۵/۳ %) فرسودگی متوسط و زیاد داشتند. تشویقات (۰/۰۳=p) و تنبیهات (۰/۰۰۱=p) تاثیر معنی­ داری در فرسودگی شغلی کارکنان داشت. دیگر متغیرهای سازمانی بررسی شده ارتباط معنی داری با فرسودگی شغلی نداشت. نتیجه گیری: فرسودگی شغلی اکثر پایوران دریایی مورد مطالعه در سطح متوسط می باشد. بنابراین می طلبد که مسوولان توجه بیشتر به علل فرسودگی شغلی و رفع آن داشته باشند. کاهش تنبیهات و افزایش تشویقات (عوامل سازمانی) می تواند نقش موثری در جهت کاهش فرسودگی شغلی داشته باشند.