اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی بیماران مبتلا به اختلالوسواسی اجباری

مقدمه: افراد مبتلا به اختلال وسواسی اجباری در انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی نقایصی دارند؛ بنابراین هدف مطالعه حاضر تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در انعطاف پذیری شناختی و تحملپریشانی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی اجباری بود. روش کار: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه پژوهش شامل تمام بیماران مبتلا به اختلال وسواسی اجباری مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر کاشان در نیمه دوم سال ۱۴۰۱ بودند. از جامعه هدف ۳۰ نفر واجد شرایط به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طورتصادفی ساده در دو گروه آزمایش ۱۵ نفر و گواه ۱۵ نفر قرار گرفتند، و به مقیاس انعطاف پذیری شناختیدنیس و وندروال ۲۰۱۰ و تحمل پریشانی سیمونز و گاهر ۲۰۰۵ پاسخ دادند. سپس گروه آزمایش طی ۱۰جلسه ۹۰ دقیقه ای و یک جلسه در هفته در درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد شرکت کردند، اما در این مدت گروهگواه هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ و آزمون تحلیل کوواریانساستفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد نمرات انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون به طور معنادار افزایش یافته است P<۰/۰۰۱. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری در بهبود انعطاف پذیری شناختی وتحمل پریشانی افراد مبتلا به اختلال وسواسی اجباری داشت؛ بنابراین میتوان درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد را روشی مناسب برای افزایش انعطاف پذیری شناختی و تحمل پریشانی افراد مبتلا به اختلال وسواسی اجباری در نظر گرفت.