بررسی تفاوت نگرش دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران نسبت به رشته تحصیلی و آینده شغلی خود قبل و بعد از گذراندن بخش پزشکی خانواده

سابقه و هدف: وجود علاقه و انگیزه مثبت نسبت به حرفه و داشتن رضایت درونی ازعوامل موفقیت در هر شغلی است و رضایت شغلی نیز از عوامل اجتماعی تاثیر می پذیرد. نگرش شغلی نوعی احساس مثبت فرد نسبت به شغلش است، زاییده عواملی چون شرایط محیط کار، نظام سازمانی شغل، روابط حاکم بر محیط کار و تاثیر عوامل فرهنگی است. این تحقیق درصدد است که تفاوت نگرش دانشجویان رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی مازندران نسبت به رشته تحصیلی و آینده شغلی خود قبل و بعد از گذراندن بخش پزشکی خانواده را بررسی نماید.مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع همبستگی با استفاده از مدل یابی علی است. برای این منظور از دور پرسشنامه دموگرافیک (جنسیت، وضعیت تاهل، سال ورود به دانشگاه، تصمیم به ادامه تحصیل در رشته های تخصص پزشکی، دلیل اصلی تصمیم به انتخاب رشته پزشکی:(امنیت شغلی یا جایگاه اجتماعی) و پرسشنامه انگیزش شغلی هاکمن و اولدهام استفاده شده است. پنج هسته اصلی ابعاد (تنوع مهارت، هویت شغل ، اهمیت شغل، استقلال و بازخورد) کار معرفی شده است. عبارات این پرسشنامه، بر روی یک مقیاس پنج درجه ای نمره گذاری می شوند و که هر یک از این گزینه ها از ۱ تا ۷ (کاملا موافقم۷، موافقم۶، کمی موافقم۵، نه موافقم و نه مخالفم۴، کمی مخالفم۳، مخالفم۲، کاملا مخالفم ۱) امتیازدارند. یافته ها: تئوریهای محتوایی، الگوی ویژگیهای شغلی هاکمن و اولدهام که به بررسی ساختار شغلی. به طور کلی تئوری هاکمن و اولدهام از ابعادی در شغل خبر می دهد که در صورت تقویت آنها موجبات افزایش روحیات کارکنان و به تبع آن، منفعت سازمان، فراهم می آید. این ابعاد شامل تنوع مهارت)داشتن الزام مهارتها و استعدادهای گوناگون برای فعالیت در یک شغل(، هویت کار) طرح، واحد یا بخشی از کار که کاملا مشخص و به خودی خود دارای هویت خاص است(، اهمیت کار)اهمیت و تاثیری است که،کار فرد در زندگی دیگران چه در داخل و چه خارج از سازمان دارد(، استقلال)حدود آزادی عمل و اختیاری که فرد نسبت به برنامه ریزی وسازماندهی کار خود دارد( و بازخورد )به حدی اشاره دارد که فرد می تواند در مورد اثربخشی عملکرد خود به آگاهی دست یابد( هستند.نتیجه گیری: از آنجایی که حفظ و تامین سلامت افراد جامعه نقش بخصوصی در توسعه اقتصادی، اجتماعی جوامع داشته و ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی- درمانی از عوامل مهم در توسعه یافتگی کشور محسوب می شود، توجه به چگونگی تربیت نیروی انسانی مورد نیاز جهت اداره و ارایه خدمات بهداشتی و درمانی حایز اهمیت است . نیروی انسانی کارآمد، علاقمند و متعهد، نقش اساسی در بهبود سطح سلامتی جامعه ایفا میکند. همچنین با عنایت به این نکته که علاقمندی و رضایت از رشته تحصیلی یکی از مهمترین عوامل موثر در امر آموزش و موفقیت دانشجویان است؛ توجه به این موضوع باید در صدر اولویتهای برنامه ریزی آموزشی دانشگاه ها قرار گیرد.