مربیگری (کوچینگ) اساتید پزشکان خانواده در راستای ارتقای سلامت

سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 90

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FMC01_054

تاریخ نمایه سازی: 27 تیر 1402

چکیده مقاله:

مقدمه و هدف : سازمان های امروزی آگاهی بیش تری نسبت به فشار رقابتی داشته و به تبع آن سازمان های موفق و پویا در تلاشند با تدوین و بکارگیری استراتژی های آموزشی و کسب و کار همچون مربیگری به نتایج کارآمدتری نایل آیند. مربیگری و ارشادگری ابزارهای قدرتمندی برای رشد هوش هیجانی، خودآگاهی و مهارت های برتر فردی در پزشکی دانشگاهی است. این مهارتها در محیطی که علاوه بر تخصص فنی - نوآوری، همکاری، کار گروهی و رهبری موثر بیش از هر زمان دیگری مورد نیاز است، اهمیت بیشتری پیدا می کنند .امروزه با گسترش افق های جدید آموزش عالی، دانش کوچینگ یا همان مربیگری به عنوان قلب دانش پژوهی یاددهی- یادگیری معرفی میشود که هنوز ماهیت آن در آموزش عالی سلامت مورد ابهام است.روش کار: مطالعه از نوع مروری بوده که از طریق جستجو در پایگاه های اطلاعاتی؛ Google Scholar، PubMed ، Elsevier و ProQuest Scopus، در محدوده سال های ۲۰۲۲ – ۲۰۱۹ صورت گرفته است. جستجوی مقالات بر اساس کلید واژه های، مربیگری ، دستیاران، پزشکی خانواده، آموزش پزشکی، مدیریت آموزش عالی سلامت، و معادل انگلیسی Coaching, assistants, family medicine, medical education, management of higher health education انجام گردید. یافته ها: کوچینگ نیز با توجه به خانواده محور بودن آن به صورت روزافزون در سلامت و امور آموزشی استفاده می شود. این روش از مدت ها پیش بعنوان راهی برای درمانگران برای وضع اصول تمرین خانواده محور و برای توصیف ماهیت تعاملات درمانگران در مداخله هایی که در خانواده انجام می پذیرد، پیشنهاد شده است. برای مثال کوچینگ برای کمک به بزرگسالان برای رسیدن به اهداف مرتبط با سلامتی و شرایط روزمره زندگی مفید است و در کاردرمانی در بافتار مداخله مراجع محور به کار رفته است.نتایج : با توجه به اهمیت موضوع کوچینگ یا همان مربیگری و نقش آن در بالندگی اعضای هیات علمی بویژه اساتید پزشکان خانواده در جهت ارتقاء سلامت عمومی و چند جانبه بودن، کوچینگ، مشاوره، درمان، و یا آموزش نیست و فرقی نمی کند مراجع شما دانش آموز باشد یا بیمار؛ در واقع کوچینگ یک همراه برای مراجعین است، چرا که در کوچینگ درمانگر معتقد است مراجعین بر زندگی خود آگاه تر هستند و باید درمانگر را با پاسخ های خود کمک نمایند. چنانچه در مطالعات مورد بررسی نیز مشاهده می شود که مادران، معلمین و حتی افراد با سکته مغزی می توانند از این مداخله بهره مند شوند. در کوچینگ این مراجع است که عامل تغییر است و نه درمانگر به عبارت دیگر این مراجع است که تعیین می کند کجا تغییر لازم است و چگونه باید انجام شود.

نویسندگان

علی گل افشانی

دکتری تخصصی مدیریت آموزش عالی، مرکز مطالعات توسعه آموزش، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ایران، ساری

منصور رنجبر

دانشیار، مرکز مطالعات توسعه آموزش، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ایران، ساری