عوامل موثر بر اجتماعی شدن برنامه پزشکی خانواده در ایران: مطالعه کیفی

مقدمه و هدف: اجتماعی شدن فرآیند درونی سازی هنجارها و ایدئولوژی های جامعه است. توسعه هویت و الگوی عملکرد در حرفه مراقبت های سلامت مبتنی بر فرآیند اجتماعی شدن نقش مهمی در عملکرد بالینی و پیامدهای سلامت دارد. اجتماعی شدن برنامه پزشکی خانواده یکی از اقدامات لازم برای اجرای هر چه بهتر برنامه پزشکی خانواده ایران می باشد. این مطالعه با هدف شناسایی عوامل موثر بر اجتماعی شدن برنامه پزشکی خانواده در ایران انجام گرفت.روش کار: این مطالعه کیفی به روش تحلیل چارچوبی (ساختاری) در سال ۱۴۰۱ انجام شد. مشارکت کنندگان ۱۸ نفر از صاحب نظران حوزه نظام ارجاع و ۱۴ نفر از بیماران ارجاع شده به بخش های سرپایی و بستری مجتمع بیمارستانی امام خمینی (ره) بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند. از مصاحبه نیمه ساختاریافته برای جمع آوری داده ها و از نرم افزار MAXQDA جهت آنالیز داده ها استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه عوامل تاثیرگذار در چهار مضمون (جامعه پذیری حرفه ای (انتظارات، ارزش ها، باورها، آداب و رسوم، سنت ها، مسئولیت ها، قوانین و مقررات)، آموزش پزشکی (پزشکی بیمار محور، مدیریت بیماری، مراقبت تلفیقی، جامع بودن مراقبت های سلامت)، هویت حرفه ای (خودکنترلی در رفتار حرفه ای، شناخت و درونی سازی نقش های حرفه ای، برنامه درسی، محیط یادگیری)، شایستگی حرفه ای یا توانایی پزشکان (استفاده از هوش مصنوعی، درک بافتار جامعه، مشارکت در برنامه های جامعه محور، شایستگی مشترک پزشکان، ادغام مراقبت ها، هماهنگی با ذینفعان مختلف) تقسیم بندی شد.نتیجه گیری: فرآیند اجتماعی شدن شامل نظریه نهادی، شخصیت حرفه ای، مشارکت مشروع پیرامونی و مفاهیم آستانه است. در عصر مدرن که تمرکز بر شهرنشینی در حال پیشرفت است و علاقه به اجتماعی شدن برنامه های نظام سلامت در حال افزایش است، نیاز هست به عوامل تاثیر گذار بر اجتماعی شدن برنامه پزشکی خانواده توجه بیشتری شود.