تحلیل تجربی اثر خواص دینامیکی پارچه صندلی در راحتی سفر خودرو

در طی حدود یک قرن که از اختراع اتومبیل در اروپا میگذرد در سال های ابتدای ظهور این وسیله به دلیل کوتاهی مسافت سفر توجه عمده تولیدکنندگان و مصرف کنندگان بر بخش های فنی اتومبیل از قبیل موتور، گیربکس، جعبه فرمان و همچنین اتاق و ایمنی خودرو بوده است تا صندلی های آن؛ ولی با پیشرفت تکنولوژی و افزایش مسافت سفرها نظر طراحان خودرو معطوف بر طراحی صندلی های ارگونومیک و آنتروپومتریک گشت که نه تنها سلامتی بدن راننده و سرنشینان را تامین کند بلکه خستگی دیرتر بر سرنشینان به ویژه راننده فایق آید که تاثیر غیرمستقیم آن بر ایمنی و اجتناب از سوانح رانندگی نیز بود. در این مقاله برای درک اثر خواص مکانیکی پارچه صندلی در راحتی سفر خودرو، چهار آزمایش بر روی نمونه پارچه ها ی مورد استفاده در صندلی های خودرو انجام شده است، این آزمایشات عبارتند از: آزمایش نفوذپذیری هوا، آزمایش تعیین ضخامت تحت بار (فشردگی)، آزمایش زاویه بازگشت از چروک و آزمایش ضریب دمپینگ برای بدست آوردن نسبت میرایی. هدف این مقاله بررسی اثر نوع پارچه به کار رفته در صندلی خودرو بر عملکرد دینامیکی صندلی است. نوآوری در این ارتباط، بررسی نوع پارچه در راحتی راننده است. در آخر به دلیل تفاوت نسبت میرایی پارچه ها با یکدیگر می توان نتیجه گرفت که از نظر عملکرد دینامیکی، پارچه ها با یکدیگر متفاوت هستند و آن نوع از پارچه که نسبت میرایی بیشتری دارد در راحتی سفر راننده مطلوب تر و مناسب تر است. از آزمایش نفوذپذیری هوا می توان این نتیجه را گرفت که افزایش نفوذپذیری هوا باعث افزایش تبادل حرراتی و کاهش تعریق بدن می شود. از آزمایش فشردگی می توان نتیجه گرفت، پارچه ای که درصد فشردگی آن بیشتر است می تواند دمپینگ بیشتری داشته باشد و آزمایش زاویه بازگشت از چروک این مساله را مشخص می کند که هرچه مقدار این زاویه کمتر باشد پارچه صاف تر و خوش فرم تر بر روی صندلی قرار می گیرد. هر کدام از پارچه هایی که به عنوان نمونه انتخاب شده اند، در طی آزمایش های مختلف عملکرد متفاوتی داشتند؛ اگر به طور کلی به نتایجی که برای پارچه ها در طی آزمایشات بدست آمده توجه شود این دست آورد نمایان خواهد شد که پارچه اسپیسر مشکی رنگ به دلیل بیشترین میزان نسبت میرایی معادل ۲۶۱۸/۰ که در نتایج آزمایشات آورده شده ، بهترین انتخاب برای صندلی خودرو است.