استفاده از عملگرهای مختلف فازی جهت مدل سازی پتانسیل معدنی مس در ورقه یکصدهزار ابهر، شمال باختر ایران

مدل سازی پتانسیل معدنی (MPM) درواقع با تحلیل، ترکیب و تلفیق شواهد حاصل از منابع مختلفی از داده های مکانی، به تعیین و اولویت بندی نواحی امیدبخش جهت اکتشاف ذخایر پنهان می پردازد. بر این اساس، مطالعه حاضر با استفاده از عملگرهای مختلف فازی به تلفیق لایه های شاهد اکتشافی مختلف، به منظور شناسایی نواحی امیدبخش مس در ورقه یکصدهزار ابهر می پردازد. بدین ترتیب، بر اساس قضاوت کارشناسان و اطلاعات اکتشافی موجود ار منطقه مورد مطالعه، ۶ لایه شاهد اطلاعاتی شامل آنومالی ژئوشیمیایی مس حاصل از تحلیل مولفه اصلی، نقشه فاصله از واحدهای سنگی آذرین نفوذی و واحدهای ولکانیک، نقشه فاصله از گسل های منطقه و در نهایت نقشه های فاصله از دگرسانی های فیلیک و آرژیلیک در نظر گرفته شد. چون لایه های شاهد مختلف دارای مقادیر کمینه و بیشینه مشابه نیستند، لذا مقادیر مکانی آن ها با استفاده از تابع لجستیک سیگموئیدی به فضایی جدید با دامنه ]۱-۰[ منتقل شدند. سپس نقشه های فازی شده در طی سه سناریوی مختلف با استفاده از عملگرهای مختلف فازی شامل AND، OR، PRODUCT و (γ) GAMMA تلفیق شدند که از طریق آن ها سه مدل پتانسیل نهایی مس برای محدوده مورد مطالعه به دست آمد. سپس به منظور اعتبارسنجی و مقایسه کمی مدل های حاصل از منحنی ROC استفاده شد. بر طبق منحنی ROC، مدل های حاصل از سناریوی اول تا سوم، به ترتیب موفق به کسب مقدار AUC برابر با ۹۴۳/۰، ۸۱۴/۰ و ۸۹۷/۰ شدند. درنتیجه مدل حاصل از سناریوی اول از قدرت پیش بینی بالاتری (نزدیک به ۱) برخوردار بوده و می تواند به عنوان یک نقشه راه در اکتشافات تفصیلی مورد استفاده قرار گیرد.