طرح ساماندهی سیلابهای جنوب غرب زاگرس ۲ (آمایشی سرزمینی )

گرمایش زمین پدیده نوظهوریست که دغدغه پژوهشگران شده است . در ایران، سیلاب بهار سال ۱۳۹۸ هشداری بود که تغییر اقلیم را یادآوری کرد. این سیلاب در ۵۰ سال اخیر بی سابقه بود و حجم عظیمی از آب شیرین را یکباره به حوزههای آبریز کارون، دز و کرخه هدیه کرد ولی متاسفانه ظرفیت نگهداری بشدت پایین تر از بارشها بود و این ظرفیت ها به تناسب تقسیم نشده بودند که نهایتا این بارشهای سراسری موجب ویرانی در این سه حوزه آبریز گردید. این مقاله به لزوم افزایش متناسب ذخیرهگاه و میزان آنها از دیدگاه آمایش سرزمینی بررسی شده که مبنای محاسباتی افزایش ذخیرهها، بارش سیلابی در بهار ۹۸ و سابقه بلند مدت بارشها بوده است . با توجه به سابقه ذکر شده، میزان بارش گیری سه حوزه آبریز اصلی فلات ایران محاسبه شده و از آنجا نتایج قابل توجهی حاصل شده است که می توان به اضافه ظرفیت ذخیرهای موجود در حوزه کارون و کمبود شدید ظرفیت ذخیرهای در حوزه دز و همچنین کمبود شدید تخلیه ای در پایین دست سد کرخه اشاره کرد. گرمایش زمین ، بارشهای فصلی را از تعادل خارج کرده و آنها را بسمت حداکثری و حداقلی سوق داده است و ایمن ترین نتیجه تنها در صورت تطابق برنامه ریزان با این تغییرات اقلیمی حاصل خواهد شد.