مقایسه بسترهای لجن خشک کن متعارف و سنگ فرش شده در آبگیری لجن تصفیه خانه های فاضلاب

تصفیه لجن در تصفیه خانه های فاضلاب، با توجه به نیاز به کاهش حجم لجن (جهت انتقال به محل مصرف و یا دپوی لجن ) و همچنین انتقال بار آلودگی لجناب به ابتدای سیستم تصفیه فاضلاب، بسیار حائز اهمیت است . با توجه به اینکه سیستم های مکانیکی مشکلاتی مانند هزینه سرمایه گذاری اولیه ، نیاز به نیروی بهره بردار ماهر، نیاز به ماده شیمیایی از جمله پلیمر و نیز نیاز به انرژی الکتریکی برای بهره برداری دارند، همواره سعی بر آن بوده است که بتوان بر این مشکلات فائق آمد. در حال حاضر در کشور مشکل تامین پلیمر اصلی ترین مشکل استفاده از این دستگاهها است . در این راستا بسترهای لجن خشک کن همواره به عنوان جایگزین مناسبی برای دستگاههای مکانیکی تغلیظ و ابگیری مطرح بوده است . در مناطقی که آبوهوا گرم است و زمین در دسترس برای احداث بستر به اندازه کافی و به قیمت مناسب در اختیار باشد، گزینه مناسبی است . از جمله مشکلات بسترهای متعارف در تصفیه خانه های فاضلاب به خصوص در مناطق با بارندگی زیاد و تبخیر کم ، خشک شدن لایه های رویی لجن در بسترها و تجمع مایع لجن در عمق های پائینی بستر است که فرآیند خشک شدن لجن را با سختی همراه می سازد. از طرفی با توجه به آبکی بودن لجن امکان تخلیه لجن از روی بسترهای لجن خشک کن متعارف به راحتی امکانپذیر نیست و با گذشت زمان با بهم ریختگی لایه های شن زهکش ، عملکرد بستر کاهش می یابد. یکی از راهکارهای رفع این مشکلات، کاهش عمق لجن بر روی بستر است که در نتیجه آن خشک شدن، سریع تر اتفاق می افتد. راهکار دیگر غیرقابل نفوذ کردن کف بستر و جمع آوری آب از طریق لوله های زهکش در طرفین بستر و یا خارج کردن آب رویی می باشد. تحقیقات حاکی از این مساله بوده است که بسترهای لجن خشک کن متعارف برای لجن هضم شده و بسترهای لجن خشک کن سنگ فرششده بر روی لجن های خروجی از هاضم های بی هوازی ، کارائی بهتری دارند.