شیوه های مدیریت پایدار رواناب شهری و فناوری های طراحی شهر حساس به آب

در دهه های اخیر شاهد رشد سریع جمعیت و به تبع آن شهرنشینی هستیم . رشد سریع شهرهای بزرگ در کشورهای درحال توسعه ، توجه بسیاری از محققین را به عدم تعادلها و نابسامانیهای ناشی از این رشد، به ویژه در زمینه مسایل مربوط به عدم تعادل در عرضه و تقاضای خدمات اکوسیستم داشته است .یکی از مهمترین عوارض توسعه سریع شهرنشینی در شهرهای ایران موضوع آب شهری است ، چالشی که میتواند سبب بحرانی جدی شود. یکی از جدیدترین رویکردها در برابر بحران آب شهری ، رویکرد شهر حساس به آب ۱(WSUD) است . شهر حساس به آب، جایی است که در آن محیط مصنوع و محیط طبیعی در تعادل باشند.هدف WSUD پایداری بلند مدت برای مدیریت چرخه آب شهری است ، اثرات هیدرولوژیکی توسعه شهری بر محیط های اطراف را به حداقل می رساند و رواناب را به عنوان یک منبع ارزشمند در نظر می گیرد. دراین مقاله سعی بر این خواهد بود شیوه های مدیریت پایدار رواناب و فن آوری های طراحی شهر حساس به آب ارائه گردد. کاربرد فناوری های WSUD در عمل می تواند راهحل مشکلات روزمره مدیریت رواناب در مقیاس کوچک (کنترل سیل ، کنترل آلودگی و برداشت رواناب) باشد. این مقاله چندین فناوری WSUD که بر اساس تحقیقاتمتعدد مکررا مورد استفاده قرار می گیرند، از جمله سیستم های نفوذ، روسازی های نفوذپذیر، سیستم های ماند زیستی ، سیستم های گیاه کاری شده(جوی باغچه ها) و سیستم های جمع آوری آب باران، موانع و سازگاری آنها تمرکزدارد.