مطالعه ترمودینامیکی سیکل رانکین آلی - انرژی زمین گرمایی از دیدگاه انرژی و اگزرژی

انرژی زمین گرمایی یکی از انواع مناسب و شناخته شده انرژی های تجدیدپذیر دما پایین و دما متوسط بوده که به دلیل عظیم بودن منابع موجود و دردسترس و هزینه مناسب ، مورد توجه محققین قرار گرفته و تحقیقات مختلفی در رابطه با امکان استفاده از انرژی زمین گرمایی به عنوان محرک انواع سیستم های تبدیل انرژی انجام شده است . در تحقیق حاضر از انرژی زمین گرمایی به عنوان محرک سیکل رانکین آلی استفاده شده است و عملکرد این سیستم هیبریدی از منظر انرژی و اگزرژی مورد مقایسه و بررسی قرار گرفته شده است . در قسمت نتایج ، ابتدا اثر تغییرات دما و فشار ورودی به توربین بر کار خالص تولیدی سیستم برای سیال کاری های مختلف (۱۲۳R، ۱۱۳R و ۱۱(R جهت انتخاب یک سیال کاری مناسب بررسی شد؛ نتایج نشان داد که سیال ۱۲۳R بهترین عملکرد را بین سیالات دیگر دارد و مشخص شد که دمای بهینه کارکرد سیستم ، ۱۱۰ درجه سانتی گراد می باشد. همچنین اثر تغییرات دمای ورودی به توربین بر بازده انرژی و اگزرژی مورد بررسی قرار گرفت که نتایج نشان داد، افزایش دمای ورودی به توربین بعد از دمای بهینه به دست آمده باعث افت بازده انرژی و افت بسیار شدید بازده اگزرژی می گردد. در نهایت ، ضریب و میزان تخریب اگزرژی اجزای سیستم هیبریدی مورد مطالعه قرار گرفتند و نتایج حاکی از آن بود که فرآیند برگشت سیال زمین گرمایی به مخزن زمین گرما پس از اتمام انتقال انرژی ، بیشترین تخریب اگزرژی و پمپ کمترین تخریب اگزرژی را دارا می باشد.