تاثیر تنش خشکی در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و کارایی مصرف آب سویا در مازندران

گیاه سویا در مراحل مختلف زندگی خود دارای حساسیت متفاوتی نسبت به کم آبی است. هدف اصلی این تحقیق، تعیین حساس ترین مرحله رشد سویا به تنش خشکی و محاسبه ضریب واکنش عملکرد محصول به  کمبود آب  و راندمان مصرف آب بود. به­این منظورآزمایشی بر روی سویا رقم جی کی به صورت کشت بهاره در سال ۱۳۸۹ و در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد قائمشهر انجام پذیرفت. تیمارهای کم آبیاری در مراحل مختلف رشد شامل، TR۰: آبیاری در تمام مراحل رشد(شاهد)، TR۱: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی، TR۲: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد گلدهی، TR۳: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله پرشدن دانه، TR۴: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی + گلدهی، TR۵: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد رویشی + پر شدن دانه، TR۶: آبیاری با تنش رطوبتی در مرحله رشد گلدهی + پر شدن دانه بوده­اند. نتایج نشان داد که مرحله گل دهی حساس ترین مرحله رشد سویا نسبت به کم آبی در استان مازندران می باشد. در تیمار TR۱ با کاهش ۲۸ درصدی آب مصرفی تنها حدود ۴ درصد کاهش عملکرد مشاهده گردید. بیشترین راندمان مصرف آب نیز مربوط به تیمار TR۱ بوده است. مقادیر Ky بر اساس رابطه بین کاهش نسبی تبخیر- تعرق و کاهش نسبی عملکرد برای کل دوره رشد ۸۷/۰ به دست آمد. بنابراین مرحله گلدهی حساس ترین مرحله رشد گیاه سویا بوده و بیشترین راندمان مربوط به تیمار با تنش در مرحله رشد رویشی می باشد.