اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر عملکرد خانواده در زوجین متقاضی طلاق

این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی گروهی بر عملکرد خانواده در زوجین متقاضی طلاق انجام شد. روش پژوهش نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل زوجین متقاضی طلاق که به مراکز مشاوره ای شهر اصفهان در سال ۱۴۰۱ مراجعه کرده بودند. تعداد ۳۰ نفر از آنها به روش نمونه گیری دردسترس، انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵) نفر) و کنترل ۱۵) نفر) گمارده شدند. افراد گروه آزمایش ۱۰ جلسه ۱۲۰ دقیقه ای طرحواره درمانی دریافت کردند، در صورتی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. به منظور جمعآوری اطلاعات از پرسشنامه مقیاس عملکرد خانواده (۱۹۷۲)، استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. یافته های حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون افراد گروه های آزمایش و کنترل در متغیرهای مقیاس عملکرد خانواده تفاوت معناداری وجود داشت. بنابراین طرحواره درمانی گروهی بر عملکرد خانواده در زوجین متقاضی طلاق تاثیر دارد.