تاثیر رابطه ی کمالگرایی مادران بر ویژگی روانشناختی (روان رنجوری) کودکان

زمینه و هدف: کمالگرایی یکی از ویژگیهای شخصیتی است که به معنای تلاش برای رسیدن به کمال و عدم پذیرش هیچ گونه خطا یا ناکامی است.مواد و روشها: در این پژوهش از دو پرسشنامه کمال گرایی و روان رنجوری استفاده می کنیم که مشخص گردد ابتدا پدر یا مادر کمال گرا هست و چه تاثیر بر روان رنجوری کودک گذاشته است. روش این پژوهش با توجه به هدف آن از نوع تحقیقات کاربردی و از لحاظ شیوه گردآوری داده ها به صورت توصیفی بوده است. جامعه پژوهش حاضر را تمامی والدین دارای حداکثر دو فرزند تشکیل می دهند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شد.یافته ها: با توجه به اینکه متغیر های مورد پژوهش پارامتریک می باشند جهت بررسی همبستگی از همبستگی پیرسون استفاده می کنیم ،از لحاظ شیوه گردآوری داده ها نیز به صورت توصیفی بوده است، با توجه به این توضیحات مقدار همبستگی کمالگرایی با روان رنجوری جوانان ۰,۵۸۲ می باشد و ۳۳,۹ درصد از تغییرات روان رنجوری افراد را تعیین می کند. براساس آماره F و سطح معناداری آن با توجه به مقدار آن (۲۵,۵۸۶) نشان می دهد در سطح معناداری ۰,۹۹ مقدار واریانس تعیین شده توسط متغیر پیش بین به لحاظ آماری معنادار است .نتیجهگیری: پژوهش حاضر با هدف پیش بینی روان رنجوری در کودکان براساس کمالگرایی والدین انجام شد. نتایج حاصل از بررسی فرضیه اصلی نشان داد که بین کمالگرایی والدین با روان رنجوری در کودکان همبستگی منفی و معنادار وجود دارد. بدین معنا که با افزایش کمالگرایی والدین ، میزان روان رنجوری کودکان کاهش می یابد.