بررسی نقش ادبیات داستانی در تربیت کودکان

هدف از مقاله پیش رو بررسی نقش ادبیات داستانی در تربیت کودکان می باشد. بررسی ها نشان می دهند مهم ترین کارکرد این ادبیات، افزایش آگاهی و گ سترش جهان بینی کودک و نوجوان و گ سترش شناخت او درباره محیط اجتماعی و ضرورت های زندگی است . در تمام قرن های گذشته ، داستان به عنوان وسیله ای برای ارضای نیازهای روحی -روانی کودکان و حتی بزرگسالان به کار گرفته می شد. داستان به کودک فرصت می دهد امیال و محتویات ناخودآگاه خود را تعبیر نموده و محیط زندگی خود را بشناسد. داستان به خاطر اینکه عبارتهای خشک و بی روح کتابهای درسی را ندارد، بهتر و آسان تر میتواند اطلاعاتی را در اختیار کودکان قرار دهد و علاقه به یادگیری واقعی را در آنها به وجود آورد. کودکان ابزاری اند که بین کودک و دانش و ارزشها میانجی گری می کننددا ستان برای کودک در حکم بخشی از واقعیت ا ست که می توان بر آن تکیه کرد و شاید برای همین است که درک صحیح آن و دوباره شنیدن آن بسیار مهم است . بازگویی و بازسازی داستانها یکی از راهکارهای ا صلی در آموزش تفکر فلسفی ا ست و بخشی از چالش شناختی نه تنها از درک عنا صر دا ستانی بلکه از رابطه بین داستان و واقعیت حاصل می شود.