بررسی رابطه بین ابعاد ذهنیت فلسفی با نگرش به روش تدریس دبیران درس ریاضی مقطع اول متوسطه شهرستان مهاباد

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین ابعاد ذهنیت فلسفی و نگرش نسبت به روش تدریس دبیران درس ریاضی مقطع متوسطه اول شهرستان مهاباد میباشد. ذهنیت فلسفی شامل سه دسته است: جامعیت، تعمق و انعطاف پذیری که رابطه این شاخصها با نگرش به روش تدریس دبیران درس ریاضی مورد ارزیابی قرار گرفته است. جامعه آماری مورد مطالعه، دبیران درس ریاضی شهرستان مهاباد به تعداد ۳۷۱ نفر بوده، نمونه موردنظر از طریق فرمول کوکران به تعداد ۲۰۰ نفر محاسبه گردیده است. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه استاندارد برای سنجش ذهنیت فلسفی و نگرش نسبت به روش تدریس استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است. در بخش آمار توصیفی از مشخصه های آماری نظیر فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد و در بخش آمار استنباطی به منظور بررسی رابطه بین متغیرها از ضریب همبستگی و رگرسیون چنده متغیره و تحلیل واریانس استفاده گردیده است. یافته های پژوهش بیانگر آن است که بین ذهنیت فلسفی و نگرش نسبت به روش تدریس دبیران درس ریاضی شهرستان مهاباد رابطه معناداری (۰/۵۵۹) وجود دارد. هم چنین بین ابعاد ذهنیت فلسفی یعنی جامعیت((۰/۴۶۲، تعمق((۰/۵۲۹، انعطاف پذیری((۰/۳۱۵، نسبت به نگرش به روش تدریس رابطه بعد تعمق نسبت به دو شاخص دیگر همبستگی بیشتری را با نگرش به روش تدریس نشان میدهد.