بررسی نقش اضطراب بیماری کرونا در تسریع فرسودگی شغلی در پرسنل کادر درمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش اضطراب بیماری کرونا در تسریع فرسودگی شغلی در پرسنل کادر درمان بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همب ستگی بود که به صورت مقطعی در شهریور ۱۴۰۰ انجام شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد شاغل در عر صه مراقبت های بهدا شتی – درمانی کلینیک های شهر ا صفهان بود. بدین منظور ۴ کلینیک سطح شهر ا صفهان به طور ت صادفی انتخاب شد و از تمامی کارکنان آن (مت شکل از پزشک، پرستار، بهیار، ماما و تکنسین های هوشبری، اتاق عمل ، رادیولوژی و آزمایشگاه) برای شرکت در مطالعه دعوت به عمل آمد و در نهایت، مطالعه حا ضر با شرکت ۱۰۰ نفر از پر سنل شاغل در بخش های مذکور انجام شد. همچنین برای گردآوری اطلاعات پر سشنامه های ا ضطراب بیماری کرونا (علیپور و قدمی، (۱۳۹۸ و فرسودگی شغلی مسلش و جکسون (۱۹۸۶)، به کار برده شد. داده های پژوهش با استفاده از بسته آماری برای علوم اجتماعی نسخه ۲۲ در سطح توصیفی و استنباطی تحلیل شده است. نتایج پژوهش حاکی از وجود رابطه مستقیم و معنی دار بین اضطراب بیماری کرونا با فرسودگی شغلی در پرسنل کادر درمان می باشد و با توجه به یافته های پژوهش اضطراب بیماری کرونا در تسریع فرسودگی شغلی پرسنل کادر درمان نقش دارد.