بررسی تاثیر سفیدکننده و جرم گیر خانگی بر سختی و زبری سطحی بیس آکریلی پلاک های ارتودنسی

مقدمه: استفاده ی روزمره از پلاک ارتودنسی در دهان، امکان تجمع میکروب ها را افزایش داده و با عملکرد تمیز شدن خود به خود دهان تداخل دارد. هر چند تکنیک های مختلفی برای تمیز کردن وسایل ارتودنسی متحرک ارائه شده است، اما در مورد استفاده از روشی ایمن که خصوصیات فیزیکی دستگاه را حفظ کند، اتفاق نظر وجود ندارد. هدف از انجام این پژوهش، بررسی تاثیر استفاده از اسید هیدروکلریک ۱۰ درصد (جهت برداشتن رسوبات کانی) و هیپوکلریت سدیم ۲۵ / ۵ درصد (جهت حذف مواد آلی و تغییر رنگ ها) بر روی سختی و زبری سطحی آکریل پلاک های متحرک ارتودنسی بود. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی- آزمایشگاهی در پاییز سال ۱۳۹۶ در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان و دانشگاه صنعتی اصفهان انجام شده است. در این مطالعه با استفاده از آکریل های خود سخت شونده ی ارتوکریل و آکروپارس، ۸۰ قطعه ی آکریلی به ابعاد ۳ × ۱۰ × ۱۲ میلیمتر تهیه شد. سپس هر کدام به طور تصادفی به ۴ گروه ۲۰ تایی تقسیم شدند.گروه اول شامل ۱۵ دقیقه مغروق سازی در هیپوکلریت سدیم و ۱۵ دقیقه در هیدروکلریک اسید،گروه دوم شامل دو بار فرایند مشابه گروه اول، گروه سوم شامل سه بار فرایند مشابه گروه اول و گروه چهارم یا شاهد، بدون مغروق سازی می باشد. سپس زبری سطحی و سختی نمونه ها مورد سنجش قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آزمون Two-Way ANOVA و در سطح معنی داری ۰۵ / ۰ استفاده شد. یافته ها: دفعات مغروق سازی، تاثیر معنی داری بر سختی (۹۵۸ / ۰ = p value) و زبری سطحی (۶۵۷ / ۰ = p value)گروه های مختلف نداشت. سختی سطح بین دو نوع آکریل تفاوت معنی داری نداشت (۰۷۷ / ۰ = p value) ولی زبری سطحی گروه های آکروپارس به میزان معنی داری بالاتر از ارتوکریل بود (p value<۰/۰۰). نتیجه گیری: ۱۵ دقیقه مغروق سازی در اسید هیدروکلریک ۱۰ درصد و متعاقب آن ۱۵ دقیقه هیپوکلریت سدیم ۲۵ / ۵ درصد و ۳ بار تکرار این فرایند اثر معنی داری بر سختی و زبری سطحی آکریل خود سخت شونده ی ارتودنسی نداشت.