کیفیت زندگی وابسته به محیط زندگی دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی و ارتباط آن با استرس

مقدمه: هدف از این مطالعه، بررسی نمرهی کیفیت زندگی و استرس، ارتباط بین این دو و عوامل موثر بر آنها در دانشجویان پزشکی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان میباشد. مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی بر روی ۲۳۵ نفر از دانشجویان دندانپزشکی و ۴۸۸ نفر از دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از فروردین تا تیرماه ۱۳۹۸ انجام شده است. در این مطالعه، ۲۴ آیتم کیفیت جسمی، کیفیت روانی، کیفیت اجتماعی، کیفیت محیطی و ۲ آیتم سلامت عمومی مربوط به کیفیت زندگی و ۱۴ آیتم مربوط به سطح استرس ادراک شده با پرسشنامه ی الکترونیک WHOQOL-Bref بررسی گردید. اطلاعات پس از جمع آوری با آزمون های ANOVA ، t-test و ضرایب همبستگی و همچنین آزمون رگرسیون خطی آنالیز شد (۰۵ / ۰ = α). یافته ها: میانگین کیفیت زندگی کل ۱ / ۱۴ ± ۵ / ۷۸ (۲۶-۱۲۰) و میانگین استرس ۲ / ۷ ± ۶ / ۲۷ (۱۰-۵۶) بود. در هر دو رشته، رابطه ی معنی دار و معکوس بین کیفیت زندگی و استرس کل دیده شد (۷۸ / ۰ - = r ، (۰۰۱ / ۰ < p value). در دانشجویان دندانپزشکی، نمرات کل و چهار حیطه به طور معنی داری بالاتر و استرس، بطور معنی داری پایین تر از دانشجویان پزشکی بود. در هر دو رشته، بطور معنی داری میزان استرس در خانم ها بیشتر از آقایان بود (۰۳ / ۰ = p value). بر اساس سال تحصیلی، در دانشجویان پزشکی، میانگین نمره ی کیفیت زندگی کل (۰۴ / ۰ = p value) و نمرات کیفیت جسمی (۰۰۱ / ۰ < p value) و کیفیت روانی (۰۷ / ۰ = p value) تفاوت معنی دار داشت و هر چه سال تحصیلی بالاتر رفته، نمره ی کیفیت زندگی پایین تر آمده است. نتیجه گیری: بین کیفیت زندگی و سطح استرس، ارتباط معنی دار و معکوس وجود داشت. سطح استرس در خانم ها، همچنین در دانشجویان پزشکی نسبت به دانشجویان دندانپزشکی بیشتر بود. نمرهی کیفیت زندگی و افزایش سال تحصیلی، ارتباط معکوس داشتند.