مقایسه ی حداکثر نیروی بایت دندانی در بیماران اسکلتال کلاس III قبل و بعد از انجام جراحی ارتوگناتیک

جراحی ارتوگناتیک، علاوه بر تغییراتی که در ظاهر صورت و اکلوژن ایجاد می کند، بیومکانیک و نیروی حاصل از جویدن را نیز تغییر می دهد. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی تغییرات ماکزیمم نیروی بابت بعد از جراحی های ارتوگناتیک در بیماران کلاس III بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی، ۲۰ بیمار اسکلتال کلاس III مراجعه کننده به دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان) در سال تحصیلی ۱۳۹۷ تا ۱۳۹۸ که تحت درمان ارتودنسی و آماده ی عمل جراحی فک بودند، انتخاب شدند. اندازه گیری بیت، بلافاصله قبل از انجام جراحی و ۳ ماه بعد از انجام جراحی انجام شد. تکنیک جراحی در این بیماران، ت کنیک ۲ فک بود. حداکثر نیروی بایت دندانی در ۲ ناحیه ی مولر اول سمت راست ماگزیلا و مولر اول سمت چپ ماگزیلا در دو فاصله ی زمانی قبل از جراحی و سه ماه بعد از جراحی اندازه گیری شد. سنسور، ابتدا بر روی دندان مولر ماگزیلا یک سمت گذاشته و سپس طرف دیگر و بار دیگر بالعکس انجام شد. اندازه گیری در هر سمت سه مرتبه تکرار شده و بیشترین عدد حاصله به عنوان Maximum bite force) MBF) بیمار یادداشت گردید، داده ها با آزمون های آماری ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شدند (α=۰/۰۵). یافته ها: میانگین حداکثر نیروی بایت دندانی ۳ ماه بعد از جراحی فک، کاهش معنی داری یافته بود (p value>۰/۰۰۱) ولی بین نیروی بایت با جنسیت افراد، ارتباط معنی داری وجود نداشت (p value=۰/۲۴۴). نتیجه گیری: جراحی فک در بیماران کلاس III استکتال، باعث کاهش نیروی بایت در ۳ ماه بعد از جراحی فک گردید.