ارزیابی ارتباط بین پوکی استخوان سیستمیک و وضعیت پریودنتال در زنان یائسه ی مراجعه کننده به یک مرکز سنجش تراکم استخوان

مقدمه: پریودنتیت مزمن، بیماری شایعی است که با تخریب بافت همبند و ا ستخوان حمایت کننده ی دندان مشخص می شود. پوکی استخوان، یک بیماری سیستمیک بافت اسکلتی است که با کاهش توده ی استخوانی مشخص می شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی ارتباط بین پوکی استخوان سیستمیک و بیماری پریودنتال در زنان یائسه ی مراجعه کننده به مرکز سنجش تراکم استخوان در شهر گرگان بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مشاهده ای، ۵۶ خانم یائسه ی ۴۵-۶۵ سال مراجعه کننده به یک مرکز سنجش تراکم استخوان در شهر گرگان در سال ۱۳۹۹ شرکت کردند. از بین شرکت کنندگان، ۲۸ نفر مبتلا به پوکی استخوان و ۲۸ نفر سالم بودند. عمق پاکت پریودنتال، از دست رفتن اتاچمنت، شاخص پلاک و شاخص التهاب لثه برای هر بیمار ا ندازه گیری شد. سطح معنی داری ۰/۰۵ درنظر گرفته شد. یافته ها: میانگین شاخص التهاب لثه در گروه استئوپروتیک (۰/۷۴±۱/۴۳) و در گروه غیر استئوپروتیک (۰/۷۷±۱/۳۲) بود (p value=۰/۲۸). میانگین عمق پروب در گروه استئوپروتیک (۰/۶۳+۲/۷۳) بیشتر از گروه غیر استئوپروتیک (۰/۵۷+۳/۶۶) بود (p value=۰/۳۶). میانگین شاخص پلاک در دو گروه استئوپروتیک و غیر استئوپروتیک به ترتیب برای (۱۵+۳۷/۱۱) و (۱۵+۳۷/۳۹) بود (p value=۰/۴۷). همچنین میانگین از دست رفتن اتاچمنت در گروه استئوپروتیک (۰/۶۴+۴/۳۸) بود که بیشتر از مقدار آن در گ روه غیر استئوپروتیک (۰/۵۵+۳/۶۶) بود (p value=۰/۰۰۲). نتیجه گیری: میانگین از دست دادن اتاچمنت در زنان یائسه ی مبتلا به پوکی استخوان به طور قابل ملاحظه ای بیشتر از زنان یائسه ی سالم بود. از طرفی تفاوت چشمگیری در سایر شاخص های بیماری پریودنتال از جمله شاخص التهاب لثه، پلاک و عمق پروب وجود نداشت.