دانشگاه کارآفرین، استلزامات و بایدها

تغییر نقش دانشگاه با توجه به تغییر جهت گیری های اقتصادی-سیاسی در پایان جنگ سرد، تغییر نگرش به پژوهش در مراکز دانشگاهی را به دنبال داشت. با توجه به جهت گیری های اقتصادی جدید که نقش مدیریت اقتصاد را از دولت به بازار منتقل کرده است و به تغییر نگرش به پژوهش در دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی انجامیده است، این تقاضا شکل گرفته است که دانشگاه باید حداقل منابع عمومی به کار رفته در پژوهش را جبران کند و نقش فعالتری در رشد و توسعه جامعه ایفا کند. همزمان شکل گیری اقتصاد دانش بنیان، نقش دانش را به عنوان عامل برجسته تر در ایجاد ارزش افزوده، خلق ثروت نسبت به عوامل سنتی تولید در اقتصاد یعنی زمین، کار و سرمایه مشخص کرده است. دانشگاه علاوه بر پژوهش و آموزش، نقش سوم دیگری را عهده دار شده است و آن مشارکت در امر توسعه اقتصادی-اجتماعی جامعه است. این تغییرات در رویکرد تخصیص منابع و نقش دانش در خلق ثروت و تغییر جهت گیری مدیریت اقتصاد منجر به رشد توجه به رویکرد تجاری سازی نتایج پژوهش ها در دانشگاه ها و مراکز پژوهشی کشورهای توسعه یافته شده است و در نتیجه آن، این انتظار از دانشگاه شکل گرفت که نتایج پژوهش ها باید به شرکت های بخش خصوصی و عمومی فروخته شود تا ضمن اینکه فعالیت های پژوهشی تامین مالی شوند، منابع درآمدی دیگری برای این مراکز خلق شود. تجاری سازی به معنای تبدیل نتایج تحقیقات به محصولات، خدمات و فرآیندهایی است که می توانند به فروش برسند. به این ترتیب، این فرآیند به کاربردی کردن نتایج تحقیق و ایجاد ارزش اقتصادی برای این نتایج تاکید دارد. در نتیجه، پرورش ایده های کارآفرینانه در فرآیند توسعه کسب وکار جهت ثروت زایی، ارزش زایی، بهره گیری از فرصت ها و مزیت های نسبی و تلفیق نوآوری ها و فناوری ها در راستای پویایی اقتصادی؛ جهت دهی سرمایه های سرگردان و هدایت جریان های سرمایه گذاری در کسب وکارهای مولد و کارآفرین در چارچوب توانمندی های دانشگاه؛ شرکای اجتماعی و دانشجویان و مدرسان؛ و جلوگیری از فرسایش کسب وکارهای کارآفرینانه در پرتو تسهیل گری های مستمر و فرآیندمدار در ابعاد مشاورهای، مالی، نهادی و غیره توصیه می شود.