دینداری و تاب آوری؛ نقش واسطه ای امیدواری

این پژوهش با هدف تعیین نقش واسطه ای امیدواری» در رابطه دینداری با تاب آوری انجام گردید. برای دستیابی به این هدف، در یک پژوهش توصیفی از نوع همبستگی, تعداد ۳۷۵ نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد قم با استفاده از نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده هاء از مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون (CD-RIS-۲۵) پرسش نامه امیدواری اسنایدر و سنجش نگرش های مذهبی گلاک و استارک استفاده شد و داده های پژوهش، با استفاده از نرم افزار SPSS ۲۲ و AMOS ۲۲، از طریق آزمون های ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون چندمتغیره و تحلیل مسیر، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته هاء نقش واسطه ای امیدواری را در ارتباط دینداری با تاب آوری تایید کرد. همچنین نشان داد که بین امیدواری و تاب آوری رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. ازسوی دیگر دینداری و امیدواری و تمام ابعاد آن، رابطه مثبت و معناداری با هم دارند و براساس نتایج این پژوهش بین تاب آوری و دینداری و تمام ابعاد آن، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد؛ یعنی با افزایش میزان دینداری در افراد تاب آوری در آنها افزایش پیدا می کند. براین اساس برای افزایش تاب آوری افراد از طربق دینداری، بهتر است از مولفه امیدواری» که در محتواهای دینی وجود دارده بهره برد.