اثربخشی روان درمانی معنوی - مذهبی بر طرحواره های هیجانی و سا زگاری زناشویی زنان در آستانه طلاق

طلاق یکی از استرس زاترین اتفافات زندگی است. به گونه ای که بعد از تجربه مرگ عزیزان، دومین منبع استرس در زندگی و یکی از سخت ترین تجربه های فرد در زندگی به شمار می رود. یکی از درمان های روان شناختی که برای زنان در آستانه طلاق طراحی شده «روان درمانی معنوی - مذهبی» است. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر «روان درمانی معنوی - مذهبی» بر طرحواره های هیجانی و سازگاری زناشویی زنان در آستانه طلاق است. روش پژوهش «نیمه آزمایشی» با طرح پیش آزمون - پس آزمون است که با گروه کنترل اجرا گردید. جامعه آماری پژوهش را تمام زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه طلاق شهر بندرعباس در نیمه اول سال ۱۳۹۸ تشکیل می دهند که از میان آنها با استفاده از روش «نمونه گیری در دسترس» ۳۰ تن انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گروه کنترل (۱۵ نفر) جایگزین شدند. شرکت کنندگان گروه آزمایش» ۱۲ جلسه برنامه «روان درمانی معنوی - مذهبی» را دریافت نمودند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه «سازگاری زناشویی» گراهام اسپانیز (۱۹۷۶) و مقیاس «طرحواره های هیحانی» لیهی استفاده شد. داده ها با روش آماری «تحلیل کواریانس» تجزیه و تحلیل گردید. یافنه ها نشان می دهد: زنان در آستانه طلاق گروه آزمایش نسبت به زنان در آستانه طلاتق گروه کنترل در پس آزمون، به طور معناداری، سازگاری زناشوبی و طرحواره های هیجانی سازگار بیشتر و طرحواره های هیجانی ناسازگار کمتری داشتند و فرضیه پژوهش مبنی بر تاثیر «روان درمانی معنوی - مذهبی» بر طرحواره های هیجانی و سازگاری زناشویی زنان در آستانه طلاق تایید گردید (P>۰/۰۱). می توان نتیجه گرفت که «روان درمانی معنوی - مذهبی» بر طرحواره های هیجانی و سازگاری زناشویی زنان در آستانه طلاق تاثیر دارد.