بررسی الگوی کنشی نظریه گرماس در جهانهای موازی :مطالعه موردی رمان ۱Q۸۴ اثر هاروکی موراکامی

از مهم ترین ویژگی های داستان پردازی پسامدرن و ادبیات فرا واقع، عدم قطعیت وجود شناختی یا در هم آمیختن مرز میان واقعیت و خیال است؛ زیرا برخلاف داستان مدرنیستی که درون مایه معرفت شناختی را برجسته می کند، داستان پسامدرنیستی درون مایه هستی شناسی را پررنگ می کند و این امر مستلزم مرز آشوبی های سطوح هستی شناسانه و به هم ریختن مرزهاست. هاروکی موراکامی نویسنده معاصر اهل کشور ژاپن است که در رمان های مختلفش به بیان مسائل گوناگون جهان معاصر علاقه دارد و در این راستا به بیان مطالب سورئالیستی و رازهای پنهان از شگفتی های دنیای اطراف می پردازد؛ تا جایی که خط سیر آثار او به ویژه داستان ۱Q۸۴ را می توان بر مبنای نوعی مکاشفه درونی با جهان های موازی دانست. در این پژوهش به شیوه توصیفی تحلیلی داستان ۱Q۸۴ براساس الگوی کنشی گرماس مورد تحلیل قرار گرفته است و به تحلیل وضعیت روایت در رمان با توجه به الگوی تقابل های دوگانه و نیز زنجیره روایی پرداخته ایم. تقابل میان جهان حقیقی و جهان موازی کنشگر اصلی داستان «آئومامه» را در موقعیت های تقابلی مختلفی قرار داده است. بر اساس نتایج به دست آمده در این جستار می توان گفت در داستان ۱Q۸۴ بر اساس الگوی کنشگی گرماس، کنشگر فاعل برای از میان بردن نقش کنشگر بازدارنده به خشونت (قتل) روی آورد. عامل اصلی روایت که در زنجیره میثاقی - تعهد آئومامه برای مبارزه با خشونت و تنگو به عنوان نویسنده داستان دوم در جهان موازی، برای به پایان رساندن رمان شفیره هوا- عامل اصلی روایت است.