سیرتحول زری بافی ازدوران هخامنشیان تادوره معاصر(مطالعه ی موردی: طرح، نقش ورنگ)

زری پارچه ای است که با گذراندن تار و پودهای ابریشمی رنگین و نخ گلابتون از لا به لای یکدیگر با استفاده از دستگاه زری بافیبافته می شود . بافت زری از دورە هخامنشی شروع و با افزودن نقش ها همزمان با پختگی ذهن و دستگاه ها در دورە ساسانی کاملشد . این منسوج در دورە تیموری با شکوه تزیینی در معرض توجه قرار گرفت .بافت این منسوج به عنوان هنری لطیف در ایران در عصر صفویه بسیار مورد علاقه قرار گرفت ، دوره ی قاجار بدترین دوره در تمامتاریخ ایران برای صنعت پارچه بافی است . از یک طرف واردات پارچه های خارجی به ایران و از سوی دیگر حکومت ضعیف و نداشتنعلاقه ی پادشاهان به پارچه باعث شد که هیچ حرکتی در زمینه ی بافندگی صورت نگیرد . هیچ دوره ای از نظر مراقبت پارچه یزربفت اطلسی مثل دوره پهلوی نبود . متاسفانه با ندادن کمک مالی وبها ندادن به لیاقت و تواناییها ، بیشتر استادان در سنین ۶۰ تا۷۰ سالگی با بدن ضعیف و ناتوان ، بازنشسته و بعد از چند سالی از دنیا رفتند. بعد از دوره ی قاجار، تجدید هنرهای ملی در زمینههای متفاوت مورد علاقه قرار گرفت و اساتید ممتاز این رشته ها از شهرهای ایران مشخص و به تهران آورده شدند . در این مقالهطرح ، نقش ورنگ در زری بافی های دوره هخامنشیان تا دوره معاصر مورد مطالعه قرار گرفته است . پژوهش حاضر در تلاش برایرسیدن به شناخت بهتر نقش ها ورنگ وریشه های مهم تاریخی آنهاست که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی وانجام تحقیقاتکتابخانه ای به بررسی طرح، نقش و رنگ در زری بافی می پردازد.