بررسی تاثیر برنامه های آموزشی گروهی بر خلاقیت و نوآوری دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان سنندج

یکی از عالی ترین و در عین حال پیچیده ترین جلوه های اندیشه بشری تفکر خلاق و آفریننده ی اوست هر چند این توانایی به طور ذاتی و بالقوه در انسان به ودیعه نهاده شده است. اما ظهور آن مستلزم پرورش آن است. خلاقیت در یادگیری از قبیل: یادگیری شخصی سازی شده، یادگیری مشارکتی و یادگیری کارآفرینانه و … است. استفاده از نوآوری در آموزش، نوعی از آموزش است که به خلاقیت پرداخته و آن را در شیوه های آموزش و مطالب آموزشی به کار می برد، در حالی که یادگیری خلاق این امکان را برای یادگیرندگان فراهم می کند تا مهارت های تفکر و یادگیری خود را به روشی خلاقانه توسعه بخشند. بر این اساس هدف این تحقیق بررسی تاثیر برنامه های آموزش گروهی بر خلاقیت دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان سنندج می باشد. روش تحقیق از نوع نیمه تجربی یا شبه تجربی دو گروهی با پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه ی آماری این تحقیق شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه اول و دوم شهرستان سنندج در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ می باشد. ابزار پژوهش آزمون خلاقیت دکتر عابدی بود. درتجزیه و تحلیل نهایی نتایج زیر بدست آمد: با توجه به اینکه برای متغییر های سیالی ، بسط، ابتکار و انعطاف پذیری مقدار t محاسبه شده از t مبین بیشتر است فرض صفر رد شد رد فرض صفر به این معنا است که بین این متغییر ها و خلاقیت دانش آموزان رابطه معنی داری وجود دارد بنابراین برنامه های آموزش گروهی بر خلاقیت دانش آموزان تاثیر معنی دار دارد.