نانو سلولز باکتریایی در درمان زخم

سنتز نانوسلولز باکتریایی بوسیله استوباکتر زایلینیوم صورت میگیرد که امروزه در کاربردهای زیست پزشکی از جمله پانسمان زخمهای مزمن مورد استقبال قرار گرفته است. این ماده با قابلیت نگهداری حجم زیاد آب و ایجاد یک محیط مرطوب برای زخم برضد باکتریها عمل می کنند و برخلاف برخی باورها باعث رشد و تکثیر باکتریها و در نتیجه افزایش خطر عفونت نمیشوند. بعلاوه غشای سلولزی خشک نشده یک نانو مواد بسیار متخلخل است که امکان انتقال بالقوه ی آنتی بیوتیکها یا سایر داروها را به داخل زخم فراهم میکند و همین طور بعلت نانو فایبر بودن و ساختار متراکمشان به عنوان یک مانع فیزیکی کارآمد در برابر هرگونه عفونت خارجی عمل میکند. ویژگیهای زیست تخریب پذیری سلولز باکتریایی منجر به کاهش زخم شده و زمان بهبودی را هم کاهش میدهد و با بازسازی لایهی اپیدرم پوست جای زخم را به حداقل میرساند. بزرگترین مانع برای استفاده از سلولز باکتریایی، تبخیر شدن آب از فضاهای بین الیافی آن است، زیرا ۹۸ درصد وزن سلولز باکتریایی را آب تشکیل میدهد و پس از خشک شدن دچار فروپاشی ساختار میشود که از طریق انجماد خشک یا سنتز آن با سایر پلیمرها مثل فیبرین و ژلاتین راهکارهایی برای رفع این مشکل ارائه شده است.