اعتبار اسناد الکترونیک در دعاوی خانواده
محل انتشار: اولین همایش حقوق خانواده و رسانه
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 76
نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
FLMC01_019
تاریخ نمایه سازی: 31 تیر 1402
چکیده مقاله:
سند یکی از مهم ترین و رایج ترین دلیل ادعاهای طرفین دعوا در دعاوی کیفری و حقوقی محسوب می شود. در قانون مدنی در مبحث دلایل اثبات دعوا در ماده ۱۲۵۸ آن ، اسناد کتبی را به عنوان یکی از ادله اثبات دعوا برشمرده است، همچنین در ماده ۱۲۸۴ این قانون، سند را محصور به «نوشته» کرده است. در قانون مدنی، قانون آیین دادرسی مدنی و مقررات ثبتی به تفصیل " سند و احکام مربوط به آن " مورد بحث قرار گرفته است؛ اما امروزه بحث های مربوط به اسناد الکترونیکی ، ارزش و توان اثباتی آن ها اهمیت قابل توجهی در روابط روزمره امروزی به ویژه در حوزه حقوق خانواده ایفا می کند. قانونگذار در قانون تجارت الکترونیکی داده پیام ها و امضای الکترونیکی را با نوشته و امضای سنتی (به عنوان مثال امضای ذیل قراردادها) برابر می داند و آن ها را دارای ارزش اثباتی می داند و در سایر دعاوی نیز به استناد همین قانون اعتبار بسیاری از اسناد الکترونیک ثابت یا رد شده است. در مقاله حاضر قصد داریم اسناد الکترونیکی که در دعاوی خانواده ارائه می شوند و اعتبار هریک از آن ها را با توجه به قوانینی که در ایران در این زمینه وجود دارد و رویه هایی قضایی مورد بررسی و واکاوی قرار دهیم.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
مهدی امیدی
عضو هیات علمی گروه حقوق، دانشگاه پیام نور. تهران
زهرا صفایی شهراسب
دانشجوی کارشناسی ارشد حقوق خصوصی