مقایسه تطبیقی روش های تدریس در دوره ابتدایی در ایران و امارات

روش تدریس به عنوان یکی از عوامل مهم در فرایند آموزش و پرورش، بسیار مهم است و اهمیت آن در بهبود کیفیت آموزش و یادگیری دانش آموزان بسیار مشهود است. چرا که روش تدریس نقش مهمی در فرآیند یادگیری دانش آموزان دارد. استفاده از روش های تدریس مناسب، می تواند باعث ایجاد هیجان، انگیزه و شور و شوق در دانش آموزان شود و همچنین از یک سو برای یادگیری بهتر مطالب، اطلاعات و دانش لازم، و از سوی دیگر برای توسعه ی مهارت های روانشناختی و اجتماعی دانش آموزان کاربرد دارد. به همین دلیل هدف این پژوهش به مقایسه تطبیقی روش های تدریس در دوره ابتدایی در ایران و امارات می پردازد. روش پژوهشی: برای این پژوهش، روش تحلیل مقایسه ای استفاده خواهد شد. در این روش، ابتدا روش های تدریس ایران و امارات شناسایی می شوند و سپس نقاط قوت و ضعف هر یک از این روش ها مورد بررسی قرار می گیرند. پس از آن، نتایج به دست آمده با یکدیگر مقایسه و تحلیل می شوند. نتیجه گیری: بررسی نتایج مطالعات حاکی از آن است که در ایران و امارات، استفاده از روش های فعالیت محور و تدریس مبتنی بر مشارکت به عنوان دو مولفه ی مهم در فرایند آموزش و پرورش، بهبود قابل توجهی در کیفیت یادگیری دانش آموزان ایجاد می کنند. همچنین، استفاده از فناوری های آموزشی و تکنولوژی در فرایند آموزش، به توانایی دانش آموزان در ارتقای دانش و توانایی های خود کمک می کند.یافته ها: با توجه به مطالعه، ملاحظات و آمارهای دسترسی پذیر، می توان گفت که در ایران و امارات، تعامل بین دانش آموز و معلم به صورت سنتی و بیشتر به شکل یک طرفه است. برای بهبود این موضوع، می توان از روش های فعالیت محور و تدریس مبتنی بر مشارکت استفاده کرد. برای مثال، معلم می تواند از مدل درس های جمعی استفاده کند که به دانش آموزان اجازه می دهد تا با همکاری و همراهی یکدیگر، مسائل را حل کنند.