تحلیلی بر سیاست جنایی بزهکاری پنهان در فقه اسلامی

جرم همواره در نظم عمومی جوامع بشری ایجاد اختلال کرده و امنیت ،جانی ،مالی ،معنوی، اقتصادی و سیاسی انسانها و دولتها را در معرض خطر قرار داده است. لذا یکی از مهمترین برنامه هایی که هر دولتی پیش روی خود داشته است مقابله با این پدیده می باشد. تلاش مسئولین حکومتی بر این است که با شناخت جرایم و مجرمین در کاهش بزهکاری اقدامات موثری را به عمل آورند. اما در این میان تعدادی از جرایم همیشه وجود دارد که از دید حکومت پنهان می ماند. در اصطلاح به اینگونه جرایم بزهکاری پنهان گفته میشود. یکی از دغدغه های سیاست جنایی نوین این است که جامعه در برابر بزهکاری پنهان چگونه واکنش نشان دهد و با رقم سیاه جرایم مقابله کند. البته لازم به ذکر است که از منظر حقوق کیفری باید با جرایمی که مرتکبین آنها پنهان مانده اند نیز مقابله نمود چراکه رقم سیاه و خاکستری هر دو امنیت جامعه را مختل می سازد. به عبارت دیگر مقابله با بزهکاری پنهان مقابله با بزهکاران پنهان را نیز در بر می گیرد. برای این منظور راهکارهای کیفری و غیر کیفری متعددی از سوی قانونگذاران اندیشیده شده است. برخی براین باورند که اسلام نه تنها هیچ راهکاری برای مقابله با بزهکاری پنهان ندارد بلکه مشوق سیاست هایی است که از طریق بزه پوشی به بزهکاری های پنهان دامن میزند. اگرچه در موارد خاصی مانند روابط نامشروع و شرب خمر سیاست بزه پوشی و اغماض نسبت به این دسته از بزهکاران آن هم تحت شرایط خاص در نظر گرفته شده است اما این امر استثنا داشته و لذا در سایر عرصه ها سیاست جنایی اسلام مقابله با بزهکاری پنهان است.به این قرار آنچه در این تحقیق به دنبال آن هستیم تعیین این امر است که اسلام چه سیاستهای کلانی برای مقابله با بزهکاری پنهان در جنبه نظر گرفته است.