بررسی مفهوم وحدت اضداد در اندیشه ی عرفانی لائوزه با تکیه بر کتاب تائو ته چینگ

انسان در طول زندگی با تضاد های بی شماری در درون و بیرون خود مواجه می شود. جفت های متضادی که سراسر هستی انسان را تحت الشعاع قرار داده و نوع نگاه و برخورد هر شخص با آن ها، تاثیر مستقیمی بر کیفیت زندگی انسان دارد. عارفان، فلاسفه و متفکران زیادی در مورد رابطه ی این اضداد نظریه پردازی کرده اند. یکی از آنها لائوزه است؛ عارفی چینی که در کتاب خود بنام تائو ته چینگ با اشاره به مفهوم تائو و طرح آموزه ی یین و یانگ در نهایت رای به وحدت اضداد می دهد. تائو اصل و مبدا وجود است؛ ذاتی بسیط، ناشناخته و سرمدی که سرچشمه و مرجع موجودات است. وجود مطلق هستی که در ذاتش تضاد و جفتی ندارد. یین و یانگ تجلیات تائو هستند که از کنش این دو کائنات پدید می آید. آن ها مفاهیمی متضاد و در عین حال مکمل دارند. یانگ دارای مرحله فاعلیت، آسمانی، مذکر و جهت مثبت عالم است. اما یین در مرحله انفعال، از جوهر زمینی، مونث و جنبه منفی عالم طبیعت است. این نشان دهنده ی تخالف قطبی است؛ دو قسمت منفی و مثبت یک حقیقت که همدیگر را جذب کرده و کامل می کنند و حاصل آن توازن است. دو اصل متقابل که هر یک به عمق دیگری نفوذ کرده و در مرکز آن مستقر می شود و سرانجام هر دو در وحدت مطلق تائو، به یکپارچگی می رسند. این وجود یگانه همه ی امور متضاد را در خود هضم می کند. هر شیء واحد ممکن است در یک لحظه صفات یانگ را نشان دهد و در حال دیگر اوصاف یین را. اختلافات در این تغییرات ذاتی نیست، بلکه در چگونگی عمل متقابل آنهاست. چون دو قطب نهفته در آن، هر مرحله در معرض تبدیل از صورتی به صورت دیگر قرار می گیرد. پس این اختلافات ظاهری بوده و به سبب دیدگاه های مختلف انسان هاست که نمایان گر نسبی بودن تمامی ارزش ها و درکنار آن، اصل وحدت و این همانی تضادهاست.