نماد فردیت «من» منطق الطیر فرید الدین عطار از دیدگاه روان شناسی یونگ

هنر و ادبیات از ابزارهای مهم اطلاعاتی برای روانکاوی محسوب می شود. با وجود کاستی ها در متون کلاسیک، مانند محدودیت ها در شخصیت پردازی، عدم پرداختن نویسنده یا مولف به ساختار روحی و روانی شخصیت ها را میتوان نام برد. با نگاه موشکافانه و نقد ظریفتر می توان به دریافت این گونه برداشت ها دست یافت. این مقاله حاوی متون کلاسیک برخاسته از ذهن هنرمند خلاق است که جایگاه بروز و ظهور خوبی برای این نوع نگرش روانکاوی است. شخصیت های داستانی منظومه منطق الطیر رگه های روانکاوی دیده می‎شود. در شخصیت های مقاله حاضر، به نماد فردیت «من» از دیدگاه یونگ در منطق الطیر عطار نیشابوری می پردازد. این بدان معناست که برای شناخت جنبه ی ناخودآگاه روان، باید تصاویر و نماد های مربوط به آن را آشکار ساخت و خودآگاهی را در تعامل با ناخودآگاهی قرار داد. هدف روان شناسی یونگ، بررسی فرآیند روح و روان آدمیست که منجر به تحقق «خود» در فرد می شود.