کیفیت آموزش بالینی در یک بیمارستان آموزشی دانشگاهی بر اساس استانداردهای آموزش پزشکی عمومی

مقدمه: آموزش بالینی فرایندی است که در آن دانشجویان با حضور بیمار تجربیاتی کسب نموده و ذهن خود را با استفاده از تجربیات و استدلالات منطقی کسب شده برای حل مشکلات بیمار آماده می سازند. ارتقاء کیفیت آموزش بالینی مستلزم بررسی مستمر وضعیت موجود، شناخت نقاط قوت و اصلاح نقاط ضعف است. لذا این مطالعه به منظور تعیین کیفیت آموزش بالینی بخش های مختلف بیمارستان اکبر بر اساس استانداردهای آموزش پزشکی در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شد.روش کار: پژوهش حاضر از نوع استفاده عملی و از حیث روش پردازش و آزمون فرضیه ها اکتشافی است. در این تحقیق از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد این پرسشنامه دارای ۳۰ سوال و ۴ بعد می­باشد. پژوهشگر به منظور جمع آوری اطلاعات مورد نیاز و تکمیل پرسش نامه ها از روش پیمایشی و میدانی استفاده کرده است برای تحقیق حاضر با توجه به ویژگی های جامعه آماری، شیوه نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب گردید. در این روش هر یک از مسئولین آموزش بخش یا مدیران یک واحد نمونه هستند.نتایج: میانگین نمره استاندارد آموزشی در بخش های کلینیک سرپایی ۴۳۳/۰، راندهای آموزشی ۴۲۱/۰، گراندراند ۶۱/۰، گزارش صبحگاهی ۵/۰، ژورنال کلاب ۸۵/۰ و مهارت های بالینی ۹/۰که بالاتر از ۰۵/۰ است یعنی بین بخش های مختلف در هرکدام از برنامه های اموزشی تفاوت معنی دار وجود ندارد و میانگین به تفکیک حیطه های آماده سازی، زمان بندی و اجرا در بخش های مختلف بالینی در بیمارستان اکبر در حد مطلوب می باشد. لذا استاندارهای آموزش بالینی از نظر مدیران گروه و مسئولین بخش ها مطابق با استاندارهای مصوب وزارت اجرا می گردد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که کیفیت آموزش بالینی در بیمارستان اکبر در حد نسبتا مطلوبی قرار دارد. اساتید هیات علمی با مد نظر قرار دادن استانداردهای آموزش بالینی جهت بهبود کیفیت آموزش تلاش می کنند.